IMGp13 (3)

wszystkim nie sugerowali propozycji dotyczących treści i realizacji podjętych przez dzieci prac, a w szczególności obiektywnie dokonywali analizy rysunku dziecka.

3. Dialog (rozmowa) w diagnozie dziecka

Dialog jako metoda poznawania dziecka nie należy do spraw łatwych, ponieważ występują w nim wzajemne interakcje między nauczycielem a dzieckiem, co wymaga bezinteresownej cierpliwości i korygowania własnych myśli.

Dialog jest pojęciem wieloznacznym, związanym z filozofią i różnymi jej kierunkami. We współczesnej filozofii hermeneutycznej dialog ujmuje się jako „sposób bycia”, wspólnotę ludzkiej informacji, wymianę poglądów poprzez trwającą rozmowę³¹.

Słowo „dialog” pochodzi od greckiego dialogos, dialegin, co oznacza rozmowę, rozmawianie. Koncepcja dialogu powstała w starożytnej Grecji, a spopularyzowana została przez Sokratesa. Wynika z potrzeby psychicznej człowieka, „gdyż istota ludzka jest istotą dialogową”³².

M. Sawicki analizuje dialog jako relację Ja-Ty, która polega na otwartości i gotowości przyjęcia drugiego, jako autonomicznego bytu i jego pełnej akceptacji³³.

.JDialog jest rozmow ą, w trakcie której następuje wymiana myśli, kontakt intelektualny i emocjonalny między uczestnikami, znajdow anie się w tym samym polu wartości, szanowana jest przy tym podmiotowość uczestników dialogu, występuje wczuwanie się w świat partnerów dialogu, rozumienie partnera, gotowość do odstąpienia od własnego stanowiska, jeśli to okaże się fałszywe lub niepewne. Owa rozmowa

" M. ReUt Dialog fata) sposób bycia nauczycieU i uczniów, (w:) Pytanie, dialog. wwkmtwiie. red. J. Rutkowiak. PWN. Warszawa 1992, s. 157.

” J. Tarnowski. ks„ Wycłkmwme tło pokoju z Bogiem i ludźmi, Poznań 1984. M. Sawicki. Hermeneutyka pedagogiczna. Warszawa 19%.

161