przez Rosję, przede wszystkim z Eurazjatycką Unią Gospodarczą. Bukareszt zabiega o realizację tych celów nie tylko na płaszczyźnie politycznej i dyplomatycznej, ale także dążąc do zwiększania powiązań gospodarczych z Mołdawią. Działania Bukaresztu względem Kiszyniowa skupiają się także na wspieraniu procesów „rerumunizacyjnych” w Mołdawii, co należy postrzegać jako element budowania rumuńskiego soft power. Mimo istnienia stałych celów politycznych Bukaresztu wobec Mołdawii nie ma spójnej strategii rumuńskiej wobec tego kraju. Polityka wobec Mołdawii stanowi w bardzo dużym stopniu funkcję polityki wewnętrznej, a nie zagranicznej. Cele polityczne często zostają podporządkowane rywalizacji między rumuńskimi ugrupowaniami politycznymi.
0 ile Rumunia odgrywa generalnie pozytywną rolę we wciąganiu Mołdawii w struktury zachodnie i jest w swych działaniach skuteczna, o tyle jej efektywność w innych dziedzinach współpracy dwustronnej jest niewielka. Pomoc techniczna przekazywana przez Bukareszt jest mniejsza niż potrzeby, a projekty infrastrukturalne są bardzo opóźnione, co jest m.in. wynikiem problemów z koordynacją działań między poszczególnymi ministerstwami. Prowadzi to do powstania przepaści między bardzo szerokimi i częstymi deklaracjami poparcia dla Mołdawii płynącymi z Bukaresztu a rzeczywistymi rezultatami.
Rumunia stanowi z perspektywy Kiszyniowa kluczową przeciwwagę dla wpływów rosyjskich. W sposób naturalny mołdawskie ugrupowania, które w 2009 roku doszły do władzy, głosząc ideę integracji europejskiej
1 zmniejszenia rosyjskich wpływów, zwróciły się w stronę Bukaresztu, widząc w nim pośrednika i adwokata Kiszyniowa w UE. Z tego samego powodu także komuniści, rządzący w latach 2001-2009 postanowili dokonać umiarkowanie prorumuńskiego zwrotu po znaczącym pogorszeniu się stosunków z Rosją w 2003 roku. Współpraca z Rumunią daje Mołdawii perspektywę zmniejszenia nie tylko politycznego, ale także gospodarczego i energetycznego uzależnienia od Rosji. Możliwości Bukaresztu są jednak ograniczone: rynek rumuński nie jest w stanie zastąpić rynku rosyjskiego, zaś projekty współpracy energetycznej, mimo że forsowane już od wielu lat, do tej pory dają zaledwie symboliczne efekty. Bukareszt na arenie międzynarodowej postrzegany jest także często jako reprezentant interesów mołdawskich w organizacjach międzynarodowych, źródło pomocy finansowej oraz niezbędnego dla prowadzenia reform know-how. Jednocześnie kwestia rumuńska stanowi jedną z istotnych osi polityki wewnętrznej w Mołdawii i jest regularnie wykorzystywana do rozgrywania interesów