natomiast z N20 zachodzi reakcja:
C2H2 + 2 N20 - 2 N2 + 2 CO + H2 (8.14)
W drugim przypadku w płomieniu nie ma ani wody, ani C02, mogących reagować z analizowanymi metalami.
Ad 2). Atomizery elektrotermiczne są stosowane w spektrometrach AA od 1961 r. Mają różną budowę, ale najczęściej są to tzw. kuwety grafitowe, wprowadzone w 1968 r. przez Massmanna. Są to rurki o długości 20 — 50 mm i średnicy wewnętrznej 4 — 6 mm. W górnej częśęi,rurki jest otwór do wprowadzenia próbki. Schemat kuwety grafitowej ^atomizera z kuwetą grafitową przedstawiono na rys. 8.9 i 8.10. Próbki ciekłe dozuje się za pomocą mikro-pipetki, a objętości dozowane są w zakresie od 0,005 do 0,1 cm3. Możliwe jest także bezpośrednie dozowanie substancji stałych. Stosuje się różne techniki ogrzewania, w tym programowane ogrzewanie oporowe. W czasie ogrzewania kuweta grafitowa znajduje się w atmosferze bardzo czystego gazu obojętnego, którym najczęściej jest argon. Ogrzewanie odbywa się w sposób programowany i jest sterowane za pomocą komputera. Wyróżnia się trzy fazy ogrzewania:
1) faza pierwsza — suszenie dozowanej próbki w niskich temperaturach od 300 do 500 K, suszenie przeprowadza się powoli w ciągu 30 — 60 s.
wprowadzenie
próbki
Rys. 8.9. Schemat kuwety grafitowej. I0 — natężenie promieniowania padającego, I — natężenie promieniowania po przejściu przez kuwetę
1 3 2 2 3 1
Rys. 8.10. Schemat atomizera z kuwetą grafitową: 1 — wlot gazu (Ar), 2 — wylot gazu (Ar), 3 — chłodzenie wodą, 4 — otwór do dozowania, 5 — kuweta grafitowa, 6 — okienko kwarcowe, 7 — czujnik elektroniczny, 8 — obudowa
153