moda kobieca XXw str31

ćo natury; przedstawiciele tego kierunku nawoływali do naturalnej prostoty, do współżycia człowieka z przyrodą i korzystania z jej darów; wiązało się to w oczywisty sposób z bardziej naturalnym, prostym i niekrępującym ubiorem.

Zamiłowanie do kąpieli morskich występujące w czasach starożytnych zaginęło zupełnie w wiekach średnich, a wspaniałe urządzenia pięknej plaży w Ostii zostały zniszczone. Dopiero w roku 1750 dr Karol Rou.ssel wydal w Oxfordzie pierwszą w czasach nowożytnych pracę omawiającą właściwości lecznicze kąpieli morskich, która spowodowała, że w Anglii i w Niemczech rozpoczęto zalecać je jako zabiegi lecznicze. W wieku XIX we Francji powstają pierwsze kąpieliska nadmorskie, np. w Boulogne i Dieppe.^M Mimo że już w wieku XIX zaczęło rozwijać się zainteresowanie kąpielami morskimi, rozpowszechniły się ono bardzo dopiero w wieku XX, jakkolwiek przekonanie opinii publicznej do „otwartych” kąpieli, wówczas gdy nie tylko r.ic uznawano nagości i negliżu, ale nawet oburzano się na ukazanie bucika spod sukni czy odsłonięcie nogi powyżej kostki — nie było łatwe. Zrozumienie dla tego zabiega higieniczno-lecz niczego, a później i sportu, wytwarzało się powoli, prawie równolegle do reformy ubioru kobiecego, a także do rozwoju sportów wodnych. Na przełomie XIX i XX w. te same ubiory noszono do kąpieli i na plażę. Przez wiele lat zakrywały one całe ciało, którego „należało się” jeszcze wówczas wstydzić (ii. 18 i 19). Zresztą istotnie — specjalnie pielęgnowane wówczas obfito kształty nie wyglądały estetycznie przy dużym negliżu, który zdradzał wszelkie braki, tak starannie maskowane przez różnego rodzaju podkładki i wałówki. Toteż pierwsze kostiumy plażowe, upięte na gorsecie, posiadały cechy normalnego ubioru, zdobionego falbankami, wstążkami i koronkami. Do takiego ubioru dostosowywano również kapelusz według panującej mody, a nie z myślą o wygodzie i użyteczności.

Trudno oprzeć się chęci podania opisu plaży i kąpieliska z początku XX w„ widzianego oczyma M. Samozwaniec, która pi-/«*, żc „Kąpieliska w Świnoujściu podzielone były na Damen-

Im.I, Hcrrer.bad i Kamillenbad. Do Familienbadu wolno było

# »

chodzić rodzicom z dziećmi. Posiadanie dziecka było warunkiem wstępu. Aby więc dostać się do owego wspólnego kąplc-Ji• Ku. sprytni młodzieńcy i samotne kobietki wynajmowali

•    1 .*lec . ii rybaków i wówczas bez kłopotu byli wpuszczani (,..|

. v. u ; unl kuzynami rozmawiano przez szpary w drewnianym plocie, który odgradzał płeć piękną od niebezpiecznej. W Mimie wszyscy razem mogli być uwn/nni za płeć brzydką

•    I . go przyczyniały się wówczas stroje kąpielowe Oil/nae/.i-