64
MÓWISZ, MASZ
Zamiast mówić:
„Miałem szczęście”,
powiedz:
„Dobrze planowałem i ciężko pracowałem”.
W trakcie wizyty u przyjaciół ktoś proponuje Ci, abyś zagrał w brydża. Mary pyta, czy będziesz jej partnerem.
Powiedz do siebie:
„Dobrze, będę Twoim partnerem, niech będzie, ale ja naprawdę nie gram dobrze w karty. Będziesz musiała mi wybaczyć, jeśli zrobię jakiś głupie błędy.
Mam nadzieję, że nie przegramy przeze mnie”.
Teraz powiedz głośno:
„Wspaniale, zagrajmy”.
Która wypowiedź sprawi, że Mary pożałuje, iż poprosiła Cię, abyś z nią zagrał? Która zaś pozostawia otwarte drzwi dla wesołej, będącej wyzwaniem gry? Jest wiele sytuacji, w których ludzie zabezpieczają się, wyjaśniają, spodziewając się, że przegrają. Tymczasem wszystko wskazuje na to, że jeśli nic nie powiesz, inni nie będą wiedzieli o tym, iż czujesz się niepewnie w związku z niedostatecznymi umiejętnościami. Jedyną osobą, która odnosi się superkrytycznie do Twojego zachowania, jesteś... Ty.
Zeszłego lata postawiłem sobie za cel uczestnictwo w trzech otwartych meczach siatkówki. Być może nie wydaje Ci się to wielkim celem, ale dla mnie było to ważne dokonanie. Jako chłopak nie byłem zbyt wysportowany. Nie uczestniczyłem dobrowolnie w żadnych sportowych wydarzeniach, a w szkole średniej byłem w stanie utrzymać swoją odznakę sportową tylko dzięki temu, że pełniłem funkcję menadżera zespołu gimnastycznego. W konsekwencji czułem się niepewnie co do swojej aktywności sportowej.
Nie ma jednak istotnego powodu, dla którego nie mógłbym być dobrym sportowcem. Jestem wysoki, dobrze zbudowany i mam dobrą koordynację. Jedyną moją wadą jest postawa sportowej niepewności.
I rzeczywiście, osiągnąłem swój skromny cel i wziąłem udział w trzech meczach siatkówki. W pełni się nimi cieszyłem i grałem dość dobrze. Podczas trzeciego meczu podeszli do nas brat z siostrą i zapytali, czy mogliby zagrać. Siostra. Stacy, w wieku około dwudziestu pięciu lat, dołączyła do naszej drużyny. Weszła na