Obraz2 (44)

26 MOLE - PRAWDA C2Y FIKCJA?

Powyższa zasada bywa czasami prawdziwa. Dowiodły tego badania zjawiska NOLi prowadzone przez zespół kierowany przez Edwarda U. Condona w latach 1966-1968 na zlecenie rządu Stanów Zjednoczonych. Opublikowane po ich zakończeniu wyniki zwane potocznie „Raportem Condona'' stały się kamieniem milowym w literaturze poświęconej zjawisku UFO.

W jednym z rozdziałów „Raportu Condona" komitet zastanawia się, co się stało po zboczeniu z kursu rosyjskiego sztucznego satelity Sonda IV i jego ponownym wejściu w ziemską atmosferę 3 marca 1968 roku. Opadając ku ziemi i spalając się w atmosferze, stworzył fantastyczne widowisko wszystkim ludziom obserwującym to zdarzenie z ziemi. Ów płonący wrak jawił się naocznym świadkom jako majestatyczna procesja ognistych obiektów ciągnących za sobą złocistopornarańczovyy ogon. Z uwagi na vyysoki pułap tych obiektów nie było możliwe określenie z ziemi, czym są w rzeczywistości te poroztywane części. Widać je było jedynie jako jaskrawe, oddzielne punkty świetlne. Wrak Sondy IV wywołał efekt podobny do tego, jaki powstaje podczas upadku meteoiytu.

W trakcie analizy relacji naocznych świadków spadania Sondy IV odkryto, że niektórzy z nich „widzieli" więcej, niż w rzeczywistości było widać. Poważne potraktowanie części tych błędnych obserwacji mogłoby doprowadzić do wniosku, że wrak Sondy IV był pozaziemskim statkiem kosmicznym kierowanym przez inteligentne istoty. Na przykład czterech świadków podało, że światła były częścią obiektu w kształcie cygara lub rakiety, który często występuje w relacjach dotyczących obserwacji NÓLi. Trzech innych świadków stwierdziło, że „obiekt" miał okna. Kolejny obserwator oświadczył, że „obiekt" spadał pionowo. Z powodu tych rozbieżnych obserwacji Klass i inni mu podobni wszystkie „cygaropodobne NOLe z jasnymi oknami” traktują jako meteoiy. Komitet Condona przytacza relacje dotyczące upadku Sondy IV jako przykład, dlaczego zeznania naocznych świadków są często nieodpowiednie do orzeczenia, czy widziany przez nich obiekt jest pozaziemskim statkiem kosmicznym.

Sprawa zakończona?

Niezupełnie.

W swojej cytowanej powyżej Ufologicznej Zasadzie Numer 1 Klass twierdzi, że naoczni świadkowie mogą się generalnie mylić w swoich próbach opisania tego, co widzieli. Należy podkreślić, że nie stwierdza on, że zazwyczaj są oni niedokładni. Ta uwaga zyskuje na znaczeniu, gdy wgłębimy się nieco w „Raport Condona".

Komitet Condona stwierdził, że co najmniej połowa świadków upadku Sondy IV podała dokładny, nie upiększony opis zdarzenia. Relacja o „tygaropodobnym NÓLu z oknami" pochodzi od niewielkiej grupy świadków. Uważny badacz zjawiska NOLi byłby w stanie wyeliminować ze szczegółowych relacji błędne opisy i prawidłowo zidentyfikować upadek Sondy IV jako upadek jakichś szczątków lub meteoru. Komitet przeanalizował również falę obserwacji NOLi wywołaną przez studentów pewnego college u, którzy wypuścili wieczorem cztery balony na gorące powietrze. Były one wykonane z plastykowych worków, zaś gorącego powietrza dostarczały podczepione do nich od spodu urodzinowe świeczki. Komitet przeanalizował zeznania czternastu naocznych świadków, którzy nie potrafili powiedzieć, czym były te obiekty. Ich opisy

różniły się bardzo nieznacznie od siebie i dość dokładnie przedstawiały to, co mogli widzieć. W końcowym wniosku Komitet skonkludował:

Podsumowując, mieliśmy do czynienia z pewną liczbą zgodnych ze sobą opisów, zaś niewielkie różnice, które w nich występowały, nie były większe od tych, jakich należy oczekiwać w związku z różnym usytuowaniem obserwatorów i ich różnymi zdolnościami percepcyjnymi. Można wskazać na kilka niewielkich niedokładności, zwłaszcza dotyczących oceny odległości i kierunku, lecz nie są one aż tak duże, aby mogły mieć wpływ na obraz całości zdarzenia.¹⁷

Ten wniosek oznacza coś bardzo ważnego, coś, co możemy określić jako naszą własną „ufologiczną zasadę":

Uczciwe i inteligentne osoby postawione nagle przed krótkotrwałym i niespodziewanym wydarzeniem, zwłaszcza takim, w którym bierze udział nieznany obiekt, będą w większości przypadków starały się opisać dokładnie to, co rzeczywiście widziały.

Z tego właśnie powodu zeznania naocznych świadków są dopuszczane w sądzie w celu orzekania winy lub niewinności oskarżonego, nawet w przypadku braku materialnych dowodów. Zeznanie świadka jest konkretną i użyteczną formą dowodu.

6. Na niebo skierowano skomplikowane urządzenia nasłuchowe w celu /łapania sygnałów wysyłanych przez istoty pozaziemskie. Jak dotąd nie namierzono żadnych tego typu sygnałów. Jest to kolejny dowód na to, że w naszym najbliższym sąsiedztwie nie ma inteligentnych form życia.

Mimo sceptycyzmu wielu kół naukowych dotyczącego możliwości odwiedzin /u mi przez istoty pozaziemskie, podjęto kilka starannie przygotowanych prób nasłuchu sygnałów mogących pochodzić od obcych cywilizacji za pomocą wyrafinowanych anten radiowych skierowanych w przestrzeń kosmiczną. Fakt, że wysiłki te Mir przyniosły jak dotąd pozytywnych rezultatów w postaci wyktycia jakichkolwiek Inteligentnych sygnałów, jest chętnie przytaczany jako dodatkowy dowód na nieistnienie w naszym sąsiedztwie obcych cywilizacji.

Kłopot z tego rodzaju wnioskiem polega na tym, że anteny radiowe posiadają wiele¹ ograniczeń. Mogą one wykrywać jedynie fale radiowe, podczas gdy w widmie fil elektromagnetycznych istnieje wnele innych zakresów mogących służyć do komunikowania się¹⁸, jak choćby mikrofale. Co upoważnia nas do twierdzenia, że do-

' I iihil Report ofthe Scientific Study of Unidentified Flying Objects (Końcowy raport naukowego 1'ihhniiii niezidentyfikowanych obiektów latających), praca zbiorowa pod redakcją Daniela S. i •illinoi,i. I I’. Dutton & Co., tnc., Nowy Jork, 1%9, str. 305.

* Widmo elektromagnetyczne" jest zakresem długości fal, za pomocą króiych mogą się nuć lmd/u' różnorodne postacie światła. Na jednym z końców tego widma znajdują się fale tudiowr o dużych długościach. (Tak rak, fale radiowe są falami świetlnymi, które srają się