szczepienia optycznych linii widmowych na dwie bardzo blisko leżące składowe, z wykorzystaniem spektroskopii konwencjonalnej, me jest możliwa ze względu na poszerzenie linii, wynikające ze zjawiska Dopplera. Podobnie, w atomie litu rozszczepienie pierwszej linii rezonansowej wynosi tylko 0,337 cm “\ Z kolei wartości długości fali obserwowane dla pary linii z pierwszego pasma podstawowego cezu (Z = 55. n = 6) to A = 8943 A i 8521 A. Tutaj rozszczepienie wynosi więc AA = 422 A lub Av = 554 cm-1. Jest ono tak duże. że te dwie linie z trudnością można uznać za składowe pary. Atom sodu (Z = 11, ■ = 3) znajduje się między tymi skrajnościami: składowe D, i D2 żółtej linii D są oddzielone o AA = 6 A, co odpowiada 17.2 cm-1.
— Rozszczepienie jest największe dla najmniejszej wartości głównej liczby kwantowej
* (12.31).
Możemy teraz szerzej omówić symbole stosowane do oznaczania stanów (termow) energetycznych w atomach. Wielkość orbitalnego momentu pędu oznaczamy dużymi literami S. P, D. F itd. Główna liczba kwantowa n jest umieszczana jako liczba całkowita przed tą literą, natomiast liczba kwantowa całkowitego momentu pędu j jest umieszczana jako wskaźnik dolny. Wskaźnik multipletowści (2s + 1) występuje jako wskaźnik górny. Stany układów jednoelektronowych są dubletami, ponieważ spin pojedynczego elektronu może przyjmować tylko dwie orientacje względem orbitalnego momentu pędu.
Stany S me ulegają rozszczepieniu. Niemniej jednak wpisuje się wskaźnik mułtipletowaści 2 nawet dla stanów S w układach jednoelektronowy ch.
Możemy zatem mieć następujące oznaczenia:
22S,/2 dla stanu, w którym elektron walencyjny ma liczby kwantowe n * 2,
2łP, jl dla stanów, w których elektron walencyjny ma liczby kwantowe
22Pł/ł 1 ■ * 2. / - 1. j » 1/2 tub 3/2.
W ogólnym przypadku oznaczenie ma postać n2S*'Lj. Duże litery 5 (spinowa liczba kwantowa). L (liczba kwantowa orbitalnego momentu pędu) i 7 (liczba kwantowa całkowitego momentu pędu) odnoszą się do atomów wiełoelektronowych. podczas gdy odpowiednie małe litery oznaczają pojedynczy elektron.
Wyniki podane w paragrafie 12.7 dla atomu z jednym elektronem w mezapełmonej powłoce można podsumować w postaci układu poziomów na rys. 12.18. Rysunek ten jasno pokazuje, ze zarówno stopień zdjęcia degeneracji orbitalnej (izn. różnica energii między poziomami o tej samej liczbie n. ale o rożnych liczbach kwantowych /). jak i rozszczepienie spin-orbila staw się coraz mniejsze w miarę wzrostu liczb kwantowych mil.
Przejścia optyczne pomiędzy poziomami na schemacie spełniają reguły wyboru A/ » ± !. \i = + 1 lub 0 Przejścia optyczne są więc dozwolone tylko w takich prrypadkadk gdy