Obraz7

Rozdział IX

Trawy rabatowe dla terenów zieleni

O ile określenie „trawy zadarniające” było stosowane od dawna (okres baroku, wiek XVIII), to pojęcie „trawy rabatowe” jest stosunkowo młode i pochodzi z II połowy XX wieku. Należy wyjaśnić, że do grupy traw rabatowych, oprócz gatunków należących do botanicznej rodziny Poaceae, dla celów praktycznych zalicza się umownie również niektóre gatunki „trawopodobne” z rodziny Cyperaceae (turzycowate) iJuncaceae (sitowate). Pomimo istnienia fragmentarycznych dotychczas informacji na temat traw rabatowych, faktycznym ich odkrywcą jest zmarły w 1972 roku prof. Foerster - zamiłowany przyrodnik, naukowiec i hodowca traw. Podróżując w pierwszej połowie XX wieku po świecie, gromadził ciekawe okazy dziko rosnących traw, turzyc i sitów, opisywał siedliska, w których je znajdował i sprowadzał do swojego prywatnego ogrodu w Bornim pod Poczdamem, gdzie powstała największa na świecie kolekcja, z obserwacji której uzyskał wiele praktycznych informacji oraz wyhodował szereg nowych odmian.

W grupie traw rabatowych dominują wprawdzie gatunki wieloletnie, nie brak jednak wśród nich również roślin jednorocznych, których kwiatostany są powszechnie wykorzystywane w tworzeniu suchych bukietów. Są to gatunki z rodzajów: Briza, Lagurus, Hordeum, Lamarkia i inne. Z grupy traw wieloletnich w suchym bukieciarstwie wykorzystuje się kwiatostany roślin z rodzajów: Fesiuca, Melica, Sesleria, Miscanthus, Molinia, Stipa i Sasa. Najbardziej okazałe są kwiatostany trawy pampasowej (Cortaderia selloana), powstające na roślinach w drugiej połowie lata. Wyrastają one na źdźbłach o długości do trzech metrów, a sama wiecha zwykle przekracza 40 cm.

Jednoroczne trawy rabatowe zawdzięczają swe walory pięknym, puszystym lub powiewnym kwiatostanom, wytwarzanym u większości gatunków już w początkach lata. Gatunki wieloletnie kwitną zwykle później, niektóre w drugiej połowie lata lub dopiero jesienią. Jedne z nich są najbardziej deko-

135