Do najpilniejszych zadań w dziedzinie ekologii terenów zieleni należą:
- eliminacja skutków zanieczyszczeń wód w krajobrazie otwartym,
- budowa oczyszczalni ścieków i wysypisk śmieci z urządzaniem stref ochronnych przy obiektach uciążliwych dla środowiska,
- utylizacja odpadów powstających w terenach zieleni i wykorzystanie ich do produkcji kompostów dla urzyźniania gleb w parkach i podobnych obiektach,
- racjonalizacja utylizacji odpadów bytowych i innych na potrzeby gospodarki i ekologicznej energetyki według przykładu innych krajów,
- zagospodarowanie zielnią terenów hałd pogórniczych i rekultywacja wyrobisk po kopalniach węgla brunatnego. Przykładem tego typu proekologicznych działań jest Łużyckie Zagłębie Węgla Brunatnego, gdzie wokół Lipska urządzono piękne tereny rekreacyjne i Zagłębie Ruhry, gdzie na dawnych hałdach pogórniczych urządzono ponad 300 ha parków spacerowo-wypoczynkowych i inne obiekty turystyczno- rekreacyjne.
Zieleń miejska może być źródłem nadających się do kompostowania następujących odpadów:
- liście opadające jesienią, zbierane w terminie jesiennym,
- częściowo przesuszone trawy z koszenia trawników, rowów, skarp zawierające domieszkę chwastów,
- resztki zasuszonych roślin z kwietników oraz roślin z pojemników, częściowo zdrewniałe pozostałości po cięciu żywopłotów, rabat róż i z przecinki krzewów,
- odpady drewna powstające przy przerzedzaniu lasów komunalnych i prześwietlaniu drzewostanów starych parków (usuwanie gałęzi lub pni); w praktyce nie wykorzystuje się ich jako surowca do produkcji kompostu, lecz zwykle są pozostawiane na miejscu (części drobne) lub palone (konary, pnie).
Każda z wymienionych grup odpadów różni się strukturą fizyczną, składem chemicznym i możliwością wykorzystania do produkcji kompostów przeznaczonych do różnych celów w terenach zieleni. Wszystkie jednak są odpadami organicznymi, rozkładającymi się w sposób naturalny w czasie
222