69388 Obraz 1

Rozdział IV

Walory dekoracyjne i plastyczne roślinności terenów zieleni

Roślinność jest podstawowym elementem wyposażenia terenów zieleni oprócz architektury ogrodowej (elementów budowlanych). Wśród roślinności użytkowej (uprawy rolnicze, leśne) największe zróżnicowanie liczebności gatunków i odmian występuje wśród grup stosowanych do urządzania terenów zieleni. Podstawowymi grupami są: drzewa liściaste i iglaste, krzewy i krzewinki oraz trawy (zadarniające i rabatowe), byliny i rośliny kwietnikowe dwuletnie i jednoroczne. Każda z przytoczonych grup wykazuje wielką różnorodność cech zewnętrznych i struktur}'' wewnętrznej (fizjologicznej).

W środowisku terenów zieleni wymienione grupy roślin tworzą szeroko pojmowaną roślinność ozdobną. Zróżnicowane w ramach wymiennych grup cechy asortymentu gatunków i licznych odmian są kryterium doboru w projektowaniu kompozycji parkowych. Z roślinności tej tworzy się układy nasadzeń parkowych głównie w formie grup drzew podsadzanych krzewami. Między kępami drzew tworzy się prześwity, osie widokowe i wglądy w krajobraz z obrzeży parku. Elementem kompozycji jest też parter parku utworzony nawierzchnią z traw zadarniających, płaszczyzną wód, a w niewielkiej części fragmentami rabat i kwietników. Drzewostany wysokie i zwarte oraz pojedyncze okazałe drzewa należą do gatunków o różnym pokroju, zabarwieniu liści i często obfitym kwitnieniu, tworząc zespół walorów plastycznych decydujących o nastroju parku czy ogrodu.

Jedną z podstawowych cech roślinności parkowej, czyli drzew, krzewów i innych roślin, jest wysokość uzyskiwana w wieku dojrzałym. Kryterium przynależności do grup o różnej wysokości podano w zestawieniu zamieszczonym poniżej.

97