P1100602

144 Analiza techniczna papierów wartościowych

•    wskaźnik szybkości zmian ROC;

•    wskaźnik relatywnej siły RSI;

•    oscylator średnich kursu OSK;

•    oscylator MACD;

•    wstęgę Bollingera.

W celu wyodrębnienia trendu kursu akcji analitycy techniczni stosują średnich ruchomych (tzw. średnich kroczących) jako mechaniczną technikę¹ nacji wahań przypadkowych i okresowych. Średnia ruchoma występuje w III' głównych postaciach jako prosta, ważona i wykładnicza.

Najczęściej jest stosowana prosta średnia ruchoma jako zwykła średnia metyczna kursów danej akcji w danym horyzoncie czasu. Oblicza się ją

danie kursów dnia (na rynkach notowań ciągłych — kursów zamknięcia), a i

_._ M

nie dzieli się uzyskany wynik przez liczbę obserwacji. Natomiast celem zastój

nia ważonej średniej ruchomej jest minimalizacja wpływu kursów z odległy^ ^ przez stopniowe zwiększanie współczynników używanych do ich ważenia. AnaJ¹ cy stosują różne sposoby ważenia kursów, przy czym najbardziej popularny poJ' na mnożeniu pierwszego kursu przez 1, drugiego przez 2, trzeciego przez 3 J i podzielenia uzyskanej sumy przez sumę wag.

Z kolei, wykładnicza średnia ruchoma, podobnie jak średnia ważona, g||j rządkowuje coraz większe wagi kolejnym kursom dnia (zamknięcia) w celu zmniej. szenia wpływu kursów z odległych sesji na jej wartość. Jednak sposób ważenia ku. sów akcji jest bardziej skomplikowany niż ważonej średniej ruchomej.

W interpretacji średnich ruchomych zmierza się do wyszukiwania punktó« przecięcia wykresu kursu akcji z wykresem jego średniej ruchomej. Uwzględnia się dwie sytuacje. W pierwszej, gdy kurs danej akcji przecina wykres średniej rucho-mej z dołu do góry, powstaje zapowiedź zmiany trendu z malejącego na rosnący, czyli jest to sygnał do kupna. W drugiej, gdy występuje przecięcie wykresu średniej ruchomej z góry na dół, powstaje zapowiedź zmiany trendu z rosnącego na maleją, cy. a więc jest to sypał do sprzedaży.

Wskaźnik obrotów OBV (On Balance Volume) łączy elementy ruchu cen akcji i efektywności obrotów. Podstawowe założenie tego wskaźnika to: obroty reprezentują stan rynku giełdowego, tzn. rynek kupujących i rynek sprzedających Wskaźnik OBV jest zbiorem punktów połączonych ze sobą linią, przy czym po-szczególne punkty OBY są wyznaczane zgodnie z następującymi zasadami: ¹

y interpretacji wskaźnika OBV zwraca się uwagę na jego kierunek, a nie na alny J^eg0 P^oziom- ^w praktyce OBV często przybiera taki sam kierunek jak ce-ji, przykładowo, gdy cena seryjnie spada, wówczas OBV również się obniża, pil ralnie, stosując wskaźnik OBV do prognozy, zwraca się uwagę na rozbieżno-(5¹ⁿ jędzy kierunkiem trendu a tym wskaźnikiem. Narzędziami pomocnymi w ich *?_vfjkacji są linie trendu i kanały trendu. Rozbieżności te sygnalizują możliwość ijae^ntyj-¹-

kierunku trendu.

i¹

^'^Yskaźnik szybkości zmian ROC (Ratę of Changę) jest miernikiem siły tren-^ cenach. Oblicza się go jako stosunek aktualnego kursu danej akcji do kursu ^rzeszłości, przy czym wskaźnik należy pomnożyć przez 100%. Ustalając go po notowaniu, otrzymuje się określoną krzywą oscylującą wokoło wartości

i»oy

1¹>¹

yyskaźnik relatywnej siły RSI (Relative Strength Index) jest oscylatorem _pa zmian, który mierzy wewnętrzną siłę danego papieru wartościowego na ryn-¹ z samym sobą i nie porównuje siły danej akcji z innymi papierami wartościowy-

nia

• lub wskaźnikami rynku. W rezultacie poziom RSI służy do określenia wykupie-lub wyprzedania rynku. ■

Oscylator średnich kursu OSK jest relacją między szybką średnią ruchomą nwierającą mało elementów) a wolną średnią ruchomą (zawierającą dużo elemen-J_ÓVV). Wartość OSK oscyluje wokoło wartości 100%.

Oscylator MACD (Moving Average Convergence Divergen.ce) jest relacją dwóch średnich ruchomych i służy do oceny zbieżności i rozbieżności tych średnich.

Wstęga Bollingera jest odchyleniem standardowym od średniej obliczonej na podstawie kursu danej akcji. W praktyce wielkość średniej ustala się na podstawie piętnastu lub dwudziestu sesji giełdowych. Wstęga Bollingera jest zbudowana z trzech linii. Na wykresie górna linia jest odchyleniem standardowym na plus, dolna linia — na minus, a środkowa przedstawia średni kurs danej akcji.

7.3. Teoria Dowa i Elliotta w analizie technicznej

Analitycy techniczni na rynkach anglosaskich, tzw. czartryści (chartists) — od nazwy wykresów (charts) będących ich głównymi narzędziami ocen i prognoz — podstawy teoretyczne dla swoich przedsięwzięć czerpią również z teorii Dowa i teorii fal Elliotta.

Charles H. Dow korzystał z informacji dotyczących cen i obrotów akcji do analizy pojedynczych spółek i całego rynku. W końcu XIX w. opisał on trendy występujące w ruchach cen akcji przez analogię z ruchem wody w morzu. W teorii Dowa istnieją trzy typy trendów: pierwszy to główne trendy długookresowe przypominające duże przypływy i odpływy oceaniczne (trendy pierwotne), drugi —

1

   jeżeli cena akcji maleje, to wartość obrotów odejmowana jest od obrotów wcześ niej szych;

•    jeżeli cena akcji wzrasta, to wartość obrotów dodaje się do obrotów wcześniej szych;

•    jeżeli cena akcji jest stabilna, to wcześniejsze obroty również pozostają be zmian.