P1510725

waty, będący wynikiem bardzo długiego tułowia. Uszy, zarówno pod dem wielkości, jak i kształtu, nie są jednolite. Przeważają osobniki o uo_ niezbyt długich, bardziej pochylonych ku przodowi niż zwisających, ale zdarzają się też zwierzęta zarówno typowo zwisłouche, jak i prawie sztywnouche, co jest wynikiem stosunkowo niezbyt odległego krzyżowania z rasą wielką białą angielską. Lochy odznaczają się dużą płodnością i mlecznością, są łagodne i troskliwe.

Rasa ta wywarła duży wpływ na powstanie wielu nowych wybitnie mięsnych ras świń w różnych krajach. Na przykład zakupione przez USA w 1934 r. 24 knury zostały wykorzystane do wytworzenia następujących ras: minesota 1, montana 1, maryland 1, beltsville 1 i 2 oraz palouse. Na podłożu świni duńskiej powstały podobne rasy m.in. w Szwecji, Norwegii i Holandii.

Dania przez ponad 30 lat (do 1972 r.) nie eksportowała zwierząt hodowlanych. Powodem tej decyzji była niewątpliwie obawa przed ewentualną konkurencją w produkcji bekonu.

Szwedzka uszlachetniona krajowa (Swedish Landrace). Szwedzi jako pierwsi poszli śladami Duńczyków, przekształcając swoją świnię krajową w typ mięsny bekonowy (rys. 8.17, 8.18 - wklejka). W 1911 r. przyjęto jako obowiązujący wzorzec opracowany przez Nielsa Landberga. Do uszlachetnienia pogłowia użyto duńskiej landrace i wielkiej białej angielskiej, stosując podobne metody selekcji jak w Danii. W tym celu w 1923 r. w Astrop założono pierwszą stację kontroli, a w dalszych latach powstały następne. W Szwecji jest 6 takich stacji, w których można ocenić rocznie do 5000 tuczników. Nie są one w pełni wykorzystane, w każdym bowiem roku ocenia się ok. 4000 sztuk. Jest to jednak wiele,- jeżeli uwzględni się fakt, iż pogłowie świń w tym kraju jest wielokrotnie mniejsze niż w Polsce.

Cechy użytkowe i pokrojowe rasy szwedzkiej uszlachetnionej krajowej są zbliżone do świni duńskiej krajowej. Bliższa charakterystyka rasy nie jest więc konieczna, gdyż byłoby to powtórzenie dokonanego już opisu. Z tych samych względów pominięto omówienie ras tej grupy w innych krajach (Holandia, Norwegia, Belgia i in.).

Szwedzi nie unikali eksportu zwierząt zarodowych. Tylko w 1950 r. sprzedano za granicę do wielu krajów 1370 sztuk, w tym do Jugosławii 1000 sztuk. Rasa ta wywarła również znaczny wpływ na rozwój hodowli świń w Polsce. W latach 1954—1965 zakupiono łącznie 84 knurki i 145 loszek, z których utworzono kilka niewielkich stad hodowlanych, utrzymując je przez wiele lat w czystości rasy, a potomstwo wykorzystywano do uszlachetnienia białej zwisłouchej pochodzenia niemieckiego. Najstarszym ośrodkiem hodowli świń rasy szwedzkiej uszlachetnionej krajowej w Polsce była ferma w Pałatykach, należąca do Państwowego Ośrodka Hodowli Zarodowej w Suszu (woj. elbląskie).

Pietrain (le porc belge de pietrain). Prace hodowlane prowadzone po I wojnie światowej w Europie, a także w USA doprowadziły do tak wielkiego wyspecjalizowania świń w kierunku produkcji mięsa, iż wydawało się, że dalszy postęp będzie już trudny do osiągnięcia. Nic więc dziwnego, że wielkie

126