P1590156

10

10

Huków mą». i lit ntibail romoaomy XX.

Hfat *ą JflljfHjfMl In pfef Wl»l« |ttłt>«*mÓW i»wł*n n^tnjy r»rh j#drt»j lub dl*Uglf»J I Chremmumy plH H )ik gdyby tu lonyrh fnrflrh rozwoju wirniki, W kl HpBiffi Punktjntotinir łjfihntu rhtt gnlK    r*i|Ul*rtii

clona, tak if wytwanana g&| mi X I r. V ogromnej Mg    M

Natomiatt u ptaków wyi

kich wyntępują rlu|0hio80jJjfXVja u

ula odwn

Alki), płci prntj sriN|u ow n w trakcie

a u tamie XV (htttrotji ti

m u

iu okfoM h

rckanla |n ' zakończony przed

itrodc

form

■

dla ur pełni

Genetyczni roetirmlnowimłŁ rodka różnicowania tle gwizd 11 lonej płci. Proce* ten przebiega dów we wczeanym stadium rozwoju zarodka i, normalnej płodności oaobnika, muai być w dojściem do tzw. dojrzałości płciowej.

Wobec wytwarzania przez samce ssaków (u ptaków przez samice) dwóch rodzajów gamet X i V, które spotykają się z gametami Jednego tylko typu, wytwarzanymi przez osobniki płci odmiennej X, istnieje stosunek samców do samic bliski 1:1. Doświadczenie hodowców uczy, że następują przesunięcia w tym stosunku, dochodzące w poszczegól* nych grupach zwierząt nawet do kilkunastu i więcej procent. Przesunięcia te w stosunku płci urodzonych zwierząt są tłumaczone wiekiem ojca i matki, ich stanem zdrowia, rodzajem paszy, porą roku, częstszym zamieraniem zarodków jednej płci i innymi przyczynami. Mimo tego, że dowolne wpływanie na płeć urodzonych zwierząt może mieć duże zna*j czenie w produkcji, nie znaleziono dotychczas skutecznej metody świadomego oddziaływania na organizm matki lub ojca, który by przesuwał stosunek płci u ich potomstwa.

W ostatnich latach podejmowane były próby rozdzielania nasienia i buhajów i innych samców zwierząt domowych, celem otrzymania oddzielnie frakcji nasienia, zawierających plemniki z chromosomami X] oraz V. Frakcja taka, o określonym chromosomie płci, powinna pozwolić I na uzyskanie w przewadze potomstwa o pożądanej płci.

Dotychczasowe próby rozdzielania plemników zasadzają się na róż-1 nicach fizycznych pomiędzy chromosomem X (pięciokrotnie większym)! a chromosomem 7, co ma się odbijać na wielkości główki plemnika! (Shettles, 1961).

Plemniki rozdzielano dotychczas za pomocą wirowania, elektroforezy i sedymentacji przez środowisko o różnej lepkości przy względnie dużej gęstości.

Koltzoff i Vera Schroder (1933) opisali technikę rozdzielania plemników w polu elektrycznym, stwierdzając, że inne plemniki kierują się do anody niż do katody,! Vera Schroder (1941), unasieniając królice plemnikami skierowującymi się ido j anody, uzyskała 76,5% żeńskiego potomstwa, a unasieniając plemnikami z katody,I uzyskała 67,7% samców. Próby te zostały potwierdzone jedynie przez Gordoao (1957), który przy tej samej metodzie uzyskiwał przesunięcie stosunku płci Jfl|V dzy 70 a 80%. Wielu innych autorów (Kordts 1952 i inni) w badaniach na krójfel kach (Pherson i Vesselinovitch, 1959; Fhurmann i współaut. 1963) i na kro* nie potwierdziło. tej hipotezy o możliwości regulacji stosunku płci u 9