P1000693

10 T RJTTMEIt: W MA! YM DOMKU

MARIA

Mój mąż...

JURKIEWICZ

Wynajćjł mi pokój na kilka tygodni... to jest do piętnastego września... aż skończę budowę mostu.

MARIA

Mąż nic mi nie mówił.

JURKIEWICZ

Jeżeli pani się nie zgadza...

MARIA

Ależ nie... nie... Może pan u nas mieszkać, skoro Lolek tak chce. Czy pan przyjechał tym pociągiem o ósmej pięćdziesiąt?

JURKIEWICZ

Ja tu już jestem tydzień i dotychczas mieszkałem bardzo niewygodnie, w jednym pokoju z moim przyjacielem Kosickim.

MARIA

Z tym., prowizorem?...*

JURKIEWICZ

Z prowizorc m. Mąż pani zapewne na posiedzeniu w ratuszu?... wybierają burmistrza.

MARIA

Nie, mój mąż ma operację.

JURKIEWICZ

Tu bardzo ładnie!... Bardzo mi się podoba to miejsce. Taki biały domek... okna patrzą się tak poczciwie... a pod oknami czerwone malwy...

prowizor — pierwszy pomocnik aptekarski.

AKT PIERWSZY. SCENA II    jj

MARIA

Ja nie lubię malw, bo to zwykle, chciałam róże ,

JURKIEWICZ

Od pierwszej chwili ten domek mi się podobał i powiedziałem sobie: będziesz tu mieszkał!... Mój przyjaciel, Kosicki, odradzał mi dlatego, że blisko kolei... ale ja powiedziałem sobie: tu, albo nigdzie'

MARIA

Tu nie słyszy się pociągów, tylko raz w nocy, jak gwiżdże ten pośpieszny, o jedenastej pięć.

JURKIEWICZ

Pani zna wszystkie pociągi, co?... Pani stoi pewnie często przy oknie i patrzy się na kolej. Myślałem sobie: nie smutno pani tak daleko, za światem?

MARIA

Za światem? Mnie wszystko jedno.

JURKIEWICZ

Pani od dawna żyje w tym miasteczku?

MARIA

Odkąd wyszłam za mąż — ośm lat.

JURKIEWICZ

Jestem szczęśliwy, że mi będzie wolno tu mieszkać. Ja zawsze mieszkam przy jakiejś rodzinie... także w mieście... Zawsze, zawsze... to mój zwyczaj proszę pani... Ja lubię ciepło.

MARIA

Tak.

JURKIEWICZ

Tak, proszę pani. Nie lubiłem nigdy pokojów z osobnym wejściem i z brzydkimi meblami.