P3040757

mć możliwość odprowadzania wód opadowych z terenów ulic, placów i chodników oraz obszarów zabudowanych bez pozbawiania terenów zielonych naluralnego sposobu nawadniania. Nie należy jednak powodować nadmiernego wzrostu poziomu wody gruntowej, a tym samym zawilgocenia części terenów i budynków. Dlatego też przy projektowaniu układu sieci deszczowej niezbędne będą informacje zawarte w materiałach i danych hydrogeologicznych kanalizowanęgo obszaru.

Po przyjęciu układu sieci należy ponumerować poszczególne węzły tak, aby dzięki nim możliwa była jednoznaczna identyfikacja każdego odcinka.

12. Rozwiązanie wysokościowe układu sieci kanalizacyjnej

Następny etap projektu powinien w swoim rozwiązaniu umożliwić określenie zagłębień i rzędnych kanałów w wędach oraz spadków między wędami

Podstawowym wskazaniem jakim należy się kierować podczas rozwiązania wysokościowego sieci będzie dążenie do stworzenia warunków do przepływu grawitacyjnego (w przypadku sieci deszczowej należy przyjąć to jako warunek konieczny), aby uzyskać zagłębienia sieci minimalne dla określonych warunków.

W kontekście tych wymagań wiążącymi wielkościami dokonywanego rozwiązania będą:

■    rzędna wylotu kolektora na terenie oczyszczalni lub wylotu do odbiornika,

■    wielkość minimalnego zagłębienia kanałów.

Pierwszym etapem rozwiązania wysokościowego będzie określenie kierunków naturalnego spadku terenu, w którym ma być ułożony kanał. Na podstawie różnicy rzędnych terenu węzłów ograniczających dany odcinek sieci możliwe będzie przeprowadzenie analizy układu sieci kanalizacyjnej oraz znalezienie terenów, w których układ wysokościowy uniemożliwia prowadzenie kanałów zgodnie z naturalnym spadkiem terenu. W takim przypadku jeden z kanałów należy poprowadzić w przeciw-spadzie, z zachowaniem minimalnego spadku, aby ograniczyć wielkość niezbędnego zagłębienia całej sieci (rys. 7.1). Wybór takiego odcinka powinien być dokonany na podstawie analizy warunków wysokościowych usytuowania sąsiednich węzłów sieci. Następnie należy zbadać, czy na wszystkich odcinkach sieci możliwe będzie uzyskanie spadku

*tnax ^    ^ ^!min

wynikającego z naturalnego uksztahowania terenu, tzn. z przyjęcia założenia prowadzenia kanału równolegle do powierzchni terenu.

Rys. 7.1. Zasada działania ustalania kierunków spadku kanałów: a) kierunki spadków wynikające z naturalnego spadku terenu, b) kierunki spadków kanałów przyjęte w rozwiązaniu sieci, — minimalny spadek kanału

Jeżeli nie będzie to możliwe, należy dokonać korekty spadku dna kanału. Po określeniu zagłębień w wędach i spadku między węzłami należy sprawdzić, czy pomiędzy wędami nie nastąpiło nadmierne wypłycenie lub zagłębienie kanału. W przypadku zaistnienia takiej sytuacji należy dokonać korekty spadku na tym odcinku sieci lub też wprowadzić dodatkowe węzły obliczeniowe i zmienić spadki na części odcinka (rys. 7.2). Wprowadzone zmiany należy uwzględnić w sieci położonej poniżej tego odcnika.

Rys. 7.2. Przykładowy sposób ułożenia kanału przy niejednostajnym spadku terenu: ‘i || spadek terenu, - minimalne zagłębienie kanału

59