OPIS 01 (3)

Niemieckie działo szturmowe StuG III

skala 1:35

Rys.2 pokazuje kształt elementów z drutu 1 mm. Dodatkowo można wykonać z drutu 0,5 mm dwa uchwyty na bokach nadbudówki pokazane na górnym rzucie na rys. 15.

Działo

Sposób sklejania działa pokazuje rys.3. Należy zwrócić uwagę na to, że część 8a po sklejeniu uzyska swój kształt po wklejeniu z obu jej stron wręg 8b. Część 8f sklejana jest za pomocą sklejki 8p. Jest ona nieco krótsza od klejonego elementu aby zmieściły się wręgi 8g i 8o wklejane do wewnątrz.

Podwozie

Życzymy udanej zabawy!

Historia:

W roku 1937 przystąpiono w Niemczech do organizacji pierwszej doświadczalnej baterii artylerii samobieżnej.Do zbudowania eksperymentalnych dział postanowiono wykorzystać pięć podwozi czołgu PzKpfw. III Ausf. B. Budowę powierzono zakładom Daimler-Benz. Pierwszy prototyp był gotowy już w lipcu, kolejne działa przekazano do ośrodka doświadczalnego pod koniec 1937 roku. Po testach poligonowych działo samobieżne postanowiono zbudować na podwoziu czołgu PzKpfw. III Ausf. F. Przez kolejne kilka lat zbudowano kilka kolejnych wersji działa StuG III.

W grudniu 1942 roku zakłady Alkett uruchomiły produkcję działa samobieżnego 7,5 cm StuG III Ausf. G. Do kwietnia 1945 roku hale montażowe opuściło prawie 5200 pojazdów. Od marca 1943 roku w firmie Ml AG zbudowano ponad 2600 sztuk działa w wersji G. Dodatkowo w roku 1943 i 1944 przebudowano na działa samobieżne prawie 250 czołgów PzKpfw. III Ausf. M.

Dane techniczne działa StuG III Ausf. G:

ciężar-23900 kg; długość-777 cm; szerokość-295 cm; wysokość-216 cm; prędkość maks. -40km/h.; zasięg -155 km /droga/; załoga - 4 osoby.

Opis budowy:

Model jest dość pracochłonny oraz wymaga dokładności przy sklejaniu. Szczególną uwagę należy zwrócić na dokładne sklejenie szkieletu kadłuba co jest decydujące dla uniknięcia problemów przy montażu poszycia.

Jako dodatkowych materiałów użyjemy drutu o średnicach 1 mm, brystolu o grubości 0,5 mm oraz tektury 1 mm. Na rysunkach montażowych części wymagające podklejenia kartonem pozyskanym z niezadrukowanych części arkuszy oznaczono symbolem *, brystolem ** a podklejane tekturą***. Litery L i P przy oznaczeniach części oznaczają ich prawe i lewe wykonanie.

Szkielet kadłuba

Elementy od 1 do 11 stanowią szkielet - sposób ich montażu pokazany jest na rys. 1. Pamiętajmy, że części 1L, 1P, 11,1 h oraz 1 j stanowią jednocześnie zewnętrzne ścianki. Należy zatem zwrócić uwagę na płaskośćtych elementów. Wszystkie części szkieletu podklejamy tekturą o grubości 1 mm.

Poszycie

Na gotowym szkielecie oklejamy poszycie. Największym elementem jest część 2, która „opasuje" wręgi. Do przodu kadłuba przyklejamy przednią płytę pancerną 2a oraz zaczepy 2b. Przedział silnikowy zamyka element 2f, zaś przestrzeń między końcem części 2 i nadbudówką zamykamy odpowiednio uformowanymi częściami 6 i 6c P i L. Przyklejamy też małą osłonę składającą się z części 6a i 6b. Teraz przyklejamy poszycie nadbudówki tzn. części 2d i 2e. Montaż czołowych płyt pancernych nadbudówki może być trochę skomplikowany. Pomocny tu będzie rys.1, który pokazuje lewą stronę opancerzenia. Części po prawej stronie kleimy analogicznie. Zaczynamy od płyty 3 i niewielkiego elementu 3b. Na płytę 3 naklejamy część 3a do niej zaś przednią płytę składającą się z części 3d, 3c i 4e oraz nakrętek 7. Wewnętrzną przestrzeń zamyka odpowiednio zgięty element 5L. Po prawej stronie kadłuba znajduje się wizjer kierowcy. Jego elementy pokazuje rys.5.

Błotniki składają się ze sklejonych ze sobą części górnej 37 i dolnej 37a. Pod spodem przyklejamy usztywnienia czyli części 46 i 47 (rys. 15)

Pozostałe elementy wyposażenia kadłuba pokazane są na rys.6 (wieżyczka dowódcy), 4, 8,

11 i 15.

Jest to najbardziej pracochłonny element modelu. Zaczynamy od sklejenia 12 kół nośnych wraz z elementami zawieszenia. Pokazuje to dokładnie rys. 14. Pierwsze i ostatnie koło nośne wyposażone było w tłumiki hydrauliczne i tylko do tych kół odnosząsię fragmenty rys. 14 z elementami od 34 do 34h oraz 36 i 36a (odbojnica).

Przed przyklejeniem zespołów kół nośnych przyklejamy do kadłuba odbojnice (rys.7).

Koło napędowe wraz z osłoną przekładni pokazuje rys. 13. Zwróćmy uwagę na to, by zęby obu wieńców koła napędowego pokrywały się w widoku od czoła. Dzięki temu będziemy mogli wsunąć je w wycięcia w gąsienicach. Koło napędowe to części 32, 32a, 32b i 32c. Złożony z nich zespół naklejamy na przekładnie napędowa (patrz rys. 13).

Koło napinające pokazano na rys. 10. Stanowi ono całość z zespołem napinacza - rys. 12. Tak przygotowane zespoły przyklejamy po obu stronach kadłuba. Pozostaje jeszcze wykonać rolki podtrzymujące -rys.7.

Gąsienice to-tylko 2 elementy: 48 i 48a. Są one jednak bardzo pracochłonne ze względu na konieczność wycięcia otworów pod zęby kół napędowych. Można to pominąć a zęby po prostu ściąć jednakże model prezentuje się zdecydowanie lepiej z wykonanymi otworami. Po wykonaniu tej czynności nacinamy lekko ogniwa gąsienicy od strony zewnętrznej co ułatwi potem jej ukształtowanie. Do pasków gąsienic 48 przyklejamy zęby 48a.

Gotowy model można wyretuszować odpowiednimi kolorami oraz polakierować lakierem

bezbarwnym.