PwTiR081

160 Rozdział 6

najmniej 10 porządkowych na 300 osób, które mogą być na imprezie, oraz co najmniej jeden porządkowy na każde następne 100 osób);

•    zorganizowanie pomocy medycznej oraz zaplecza higieniczno-sanitarnego;

•    zapewnienie dróg ewakuacyjnych oraz dróg umożliwiających dojazd pojazdom służb ratowniczych i policji;

•    stworzenie warunków zorganizowania łączności pomiędzy podmiotami biorącymi udział w zabezpieczeniu imprezy;

•    posiadanie sprzętu ratowniczego i gaśniczego oraz środków gaśniczych niezbędnych przy zabezpieczeniu działań ratowniczo-gaśniczych;

•    zapewnienie w razie potrzeby pomieszczenia dla służb kierujących zabezpieczeniem imprezy.

Ponadto jeśli dana impreza masowa jest ze wstępem za odpłatnością, to jej organizator ma obowiązek ubezpieczenia się od odpowiedzialności cywilnej za szkody wyrządzone uczestnikom. Jeżeli zaś taka impreza jest przeprowadzana na terenie lasów państwowych, parku narodowego lub krajobrazowego, to konieczne jest uzyskanie pisemnej zgody kierownika właściwej jednostki organizacyjnej na zorganizowanie tam imprezy. Spełnienie powyższych wymogów umożliwia wystąpienie przez organizatora imprezy masowej do właściwego miejscowo wójta, burmistrza lub prezydenta miasta o wydanie zezwolenia na przeprowadzenie imprezy masowej. Taki wniosek powinien być złożony nie później niż na 14 dni przed planowanym terminem rozpoczęcia danej imprezy. W terminie 7 dni od złożenia wniosku wskazany organ powinien wydać zezwolenie lub odmówić jego wydania.

W związku z bezpieczeństwem imprez masowych warto dodać, że organizatorzy masowych imprez sportowych są podmiotami uprawnionymi do otrzymywania od Komendanta Głównego Policji informacji dotyczących bezpieczeństwa wskazanych imprez. Organizatorzy ci są też podmiotami zobowiązanymi do przekazywania wskazanemu organowi tego rodzaju informacji, podobnie jak np. organizatorzy turystyki, krajowi przewoźnicy realizujący publiczny transport zbiorowy, kluby sportowe, związki sportowe, czy właściciele obiektów, na których odbywają się tego rodzaju imprezy. Trzeba też zaznaczyć, że dokonane w 2(X)7 r. zmiany omawianej ustawy zobowiązują organizatorów masowych imprez sportowych do zapewnienia identyfikacji uczestników takich imprez o podwyższonym ryzyku, organizowanych na stadionie lub w hali sportowej. Wraz z podwyższonymi karami za wykroczenia popełniane podczas imprez masowych powinno to doprowadzić do zwiększenia bezpieczeństwa masowych imprez sportowych.

ROZDZIAŁ

Obowiązki i ograniczenia administracyjne i finansowe związane z turystyką i rekreacją

7.1. Obowiązek meldunkowy

Obowiązek meldunkowy osób podróżujących stanowi ograniczenie zasady wolności wyboru miejsca zamieszkania i pobytu oraz poruszania się po terytorium RP. Zasada ta jest zawarta w Konstytucji RP z 1997 r_M która proklamuje zasadę wolności człowieka, podlegającą ochronie prawnej i stwarzającą każdemu możliwość czynienia tego, co chce, ale z poszanowaniem wolności i praw innych. Ta konstytucyjna wolność może być wykorzystana także do rozmaitych sposobów postępowania w dziedzinie turystyki i rekreacji. W ramach zasady wolności człowieka mieści się wolność wyboru miejsca zamieszkania i pobytu oraz poruszania się po terytorium RP, jak również prawo swobodnego opuszczenia tego terytorium. Ograniczenia w tym zakresie mogą być ustanawiane jedynie w ustawie i tylko wtedy, gdy są konieczne w demokratycznym państwie dla jego bezpieczeństwa lub porządku publicznego, bądź dla ochrony środowiska, zdrowia i moralności publicznej albo wolności i praw innych osób. Zarazem takie ograniczenia nie mogą naruszać istoty wolności i praw.

Istnienie obowiązku meldunkowego przewiduje ustawa o ewidencji ludności i dowodach osobistych z 1974 r. Obowiązek ten obejmuje m.in. zameldowanie się w miejscu pobytu czasowego, co ma znaczenie dla osób podróżujących. Przy tym pobyt w tej samej miejscowości trwający dłużej niż dwa miesiące związany z wypoczynkiem uzasadnia zameldowanie na pobyt czasowy, a nie pobyt stały.

Powołana ustawa przewiduje szczególne ustalenia w zakresie obowiązku meldunkowego w odniesieniu do dwóch kategorii osób podróżujących, których określa jako wczasowiczów i turystów. Osoby te przybywając do domu wczasowego lub wypoczynkowego, pensjonatu, hotelu, motelu, domu wycieczkowego, pokoju gościnnego, schroniska, campingu lub na strzeżone pole biwa-