scan0041 (11)

FARBY AKRYLOWE W PRAKTYCE

Sztuka niefiguralna

Większość malarzy amatorów nie interesuje się tematyką niefiguralną jako obszarem twórczej aktywności. Wielu wciąż uważa ją za sztukę dla wybrańców. Na szczęście coraz więcej jest artystów, którzy postrzegają ją jako jeszcze jedną formę wyrazu i nie dziwią się ani nie gorszą patrząc na dzieła abstrakcyjne.

Jak powiedzieliśmy na początku tej książki, sztukę niefiguralną powinno się interpretować tak jak inne tematy, z tą różnicą, że nasza uwaga skierowana jest nie na konkretny temat, lecz w stronę gry kolorów, tekstury i form. Przypomina to pracę nad barwą i kompozycją pejzażu czy martwej natury: jeśli lubimy dany kolor, rytm pracy pędzlem i formy - doceniamy abstrakcyjne aspekty obrazu.

115

Ryc. 115. Arman (1924). Kolorov/yłuk. Peter Stuy-vesant Foundation. Sztuka niefiguralna otwarta jest na różne wariacje Ten obraz to przykład dekoracyjnych możliwość akryli.

Ryc. 116. Helen Franken-thaler (1928), Błękitna stonoga. W tej pracy wykorzystano chłonność płótna. Mocno rozcieńczona farba nakładana gąbką pozostawia wokór każdej plamy kolorystycznej poświatę, tworzącą specyficzną atmosferę i łagodzącą kontrasty.

116

117

Ryc. 117. Yves Klein (1928). Błękitna rzeźbiona gąbka, to dzieło można uznać za przykłac malarstwa przedmiotowego, łączącego różne materiały i obiekty. Artysta do pokolorowania pracy wybrał akryle.

Ryc. 118. Gary Stephar (1942). Bez tytułu. Mar> Boone Gallery, Now\ Jork. Efekty tej kompozycji uzyskano nakładając farbę bardzo suchą, a na-stępnie rozcierając ją pędzlem, by wydobyć teksturę powierzchm obrazu. W sztuce niefigu-ralnej często spotyka się kontrastowanie tekstur