scan0042 (11)

FARBY AKRYLOWE W PRAKTYCE

Arman (1924) Peter Słuy-rdation. Sztu-ra na otwarta me wariacje to przykład de-:r możliwość

-&en Franken-23) Błękitna V jej pracy wy-c chłonność rcno rozcień-:a nakładana ostawia wokół r. Kolorystyczną tworzącą na atmosferę a Kontrasty.

Yves Klein :na rzeźbio-ro dzieło moż-za przykład t z^edmioto-:acego różne :o:ekty. Arty-:*olorowania raf akryle.

Sary Stephan z Tytułu. Mary a ery, Nowy i tej kompozy-■: nakładając e sjchą.ana-:zc:erając ją c. wydobyć powierzchni =z*-/ce niefigu-r: spotyka się *anie tekstur.

Ryc. 122. Morris Louis (1912-1962), Obraz. To płótno przedstawia próżnię. Pasy koloru po każdej stro-nie tworzą rytm, który staje się niezwykle dekoracyjnym zniekształceniem.

119

120

Ryc. 119. Joan Thorne (1943), Zamba. Kolekcja prywatna. Mimo że nie ma tu jakiegoś wyraźnie rozpoznawalnego kształtu, obraz ten sugeruje za pomocą gry kolorów formy architektoniczne.

121

Ryc. 120. Ramón de Jesus (1969), Obraz. Dzięki rozmyciu kolorów i połączeniu obrazów powstało dzieło jak ze snu.

Różne stopnie

Mówić o malarstwie nicfiguralnym jako całości byłoby zbytnim uproszczeniem. Tak jak istnieje tyle stylów figuralnych, ilu artystów, tak samo jest z dziełami abstrakcyjnymi i ich twórcami. Obraz może być w różnym stopniu abstrakcyjny. Artysta może obrać za punkt wyjścia real-r.y przedmiot i potem, poprzez własną interpretację, kłaść coraz większy nacisk na ?arwy, aż formy nabiorą kolorystyki nie mającej nic wspólnego z rzeczywistością. Może też być odwrotnie: artysta zaczyna d kompozycji abstrakcyjnej i eksperymentuje z nią, aż pojawi się pewne, choćby odległe, odniesienie do rzeczywistości, i wtedy uznaje dzieło za skończone. Obrazy abstrakcyjne doskonale nadają się do eksperymentów ze śladami pędzla i rozmaitych rozmiarów masami kolorystycznymi. które artysta stara się zrównoważyć, aby osiągnąć upragniony efekt.

W każdym przypadku trudno jest namalować absolutną abstrakcję. Dzieje się :ak dlatego, że nigdy nie da się do końca zniknąć skojarzeń z rzeczywistością. Na przykład obraz abstrakcyjny, zawierający błękit, kojarzy się z przejrzystym powietrzem lub powierzchnią wody.

- /c. 121. Sam Francis (1923), Kompozycja. Kolek-ca prywatna. Z kropelek farby można komponować c;ękne abstrakcyjne wzory, takie jak ten na ilustracji.

Proces abstrakcji

Każdy obraz to przekształcenie obserwowanej rzeczywistości. Wiele obrazów abstrakcyjnych powstaje w ten sposób, zwłaszcza jeśli chodzi o środki wyrazu. Artysta używa mediów swobodnie, nie ograniczając ekspresji. Przejrzystość, interesujące zestawienie kolorów czy niezwykły’ sposób prowadzenia pędzla nie muszą koniecznie przedstawiać nieba, tkaniny czy głowy: mogą stanowić wartość samą w sobie i tak trzeba na nie patrzeć, nie starając się ich do niczego odnosić.