ScannedImage 5

tzw. Kobiet Wybranych (Aklla), zwanych niekiedy Dziewicami Słońca, których najwyższa kapłanka uznawana była za małżonkę Słońca. Kobiety Wybrane przez cztery lata służyły w świątyniach, uczyły się praktyk wróżebnych, zajmowały się wytwarzaniem bogato zdobionych szat tzw. cumbi oraz produkcją chichy - piwa kukurydzianego. Następnie, po odpowiedniej selekcji, część Kobiet Wybranych przeznaczano do służby świątynnej, pozostałe przyznawano jako żony przedstawicielom szlachty, niektóre zostawały konkubinami władcy. Wytwarzane przez Kobiety Wybrane szaty, którymi władca obdarowywał inkaskich dostojników, oraz chicha odgrywały znaczącą rolę podczas licznych uroczystości religijno-państwowych, obchodzonych w - ciągu 12 miesięcy synodycznych, liczących po 30 dni, roku inkaskiego. Do najważniejszych świąt inkaskich należały m.in.: Intip Raymi - km czci Słońca, obchodzone w pierwszym miesiącu roku, zaczynającego się od nowiu po 25 maja ( według kalendarza gregoriańskiego), w którym następowało przesilenie letnie; Hmarachicoy - inicjacja młodzieży męskiej, dokonywana w czasie osiągnięcia przez nią 14 lat; Itu - święto uroczystego wymarszu władcy na wojnę lub podczas większych klęsk, gdy błagano bogów o wsparcie; Situa - ceremonialne odpędzenia chorób z miasta; Aymoray - uroczyste gromadzenie w odpowiednich zebranych z pól i wytrząśniętych ziaren zbóż.

Podstawą gospodarki imperium Inków było rolnictwo - uprawiano głównie stosując m.in. sztuczne nawadnianie i budując tarasy, kukurydzę, ponadto proso, kilka odmian ziemniaka, łubin, fasolę, bawełnę, dynię, ananasy, orzechy ziemne, tytoń, kokę. Ziemia uprawna podzielona była ma 3 części: jedna należała do Słońca (reprezentowanego przez władcę i kapłanów), druga do rządu, trzecia do ludu zorganizowanego w poszczególne ayllu, które zobowiązane były do uprawy w pierwszej kolejności ziemi należącej do Słońca i rządu, a dopiero potem do pracy na swojej części. Uprawa roli należała do podstawowych świadczeń ludu na rzecz państwa, następnymi ważnymi świadczeniami była służba wojskowa oraz tzw. mita, czyli obowiązkowa praca społeczna, np. przy budowie dróg, pałaców, świątyń, fortec, systemów nawadniających. Od świadczeń zwolniona była szlachta, a także rzemieślnicy trudniący się artystycznym rękodzielnictwem metalowym, wyrobem tkanin, naczyń kultowych oraz urzędnicy, ( quipu camayoc) prowadzący rachunkowość przy pomocy kipu Oprócz rolnictwa jednym z głównych zajęć ludności na obszarze środkowoandyjskim była hodowla zwierząt, zwłaszcza lam dostarczających skór, wełny, wykorzystywanych jako zwierzęta juczne alpak oraz świnek morskich. Ludność nadbrzeżna trudniła się rybołówstwem. Rozwinięte było rzemiosło -

5