skanowanie0004 (81)

Formowanie próżniowe (infuzja próżniowa) - włókna w postaci mat lub tkanin ułożone w odpowiedniej formie nasącza się osnową. Następnie nakłada się folię lub gumę uszczelniającą na nasączone włókna. Powietrze jest odsysane z pomocy pompy próżniowej. Kompozyt jest utwardzany w temperaturze otoczenia. Metoda ta pozwala uzyskać wyroby o większej gładkości niż metoda kontaktowa. Stosowana jest do otrzymywania wyrobów w małych seriach.

Formowanie ciśnieniowo- próżniowe (metoda worka próżniowego) - proces przebiega dwuetapowo. Wstępnie włókna nasączone polimerem są odpowietrzane (podobnie jak w metodzie próżniowej) przez przykrycie mokrego laminatu workiem i uszczelnienie, a następnie odessanie powietrza występującego między laminatem a workiem. W drugim etapie odpowietrzony laminat jest prasowany sprężonym powietrzem oraz usuwany jest nadmiar żywicy. Wyroby otrzymane tą metodą charakteryzują się wysoką wytrzymałością mechaniczną mają wysoką zgodność wymiarową oraz gładką powierzchnię

Formowanie miedzy dwiema sztywnymi formami - laminaty formowane są w matrycy składającej się z dwóch części. Jedna część nadaje wyrobowi kształt zewnętrzny, a druga kształt wewnętrzny. Zbrojenie jest wprowadzane między obydwie części formy. Następnie do formy zasysana jest żywica z utwardzaczem za pomocą pompy próżniowej, która zamontowana jest w górnej części formy. Zamknięta rynna obiegowa sprawia, że zbrojenie jest przesycane i tłoczone. Otrzymane wyroby tą metodą cechuje duża gładkość ich powierzchni orz powtarzalność wymiarów.

Dobór materiału formy jest uwarunkowany metodą formowania laminatu oraz wielkością serii. Formy do produkcji małoseryjnej laminatów wykonane są z gipsu lub laminatu, zaś do wielkoseryjnej stosowane Są stalowe formy (np. przy prasowaniu). Przed użyciem formy należy na jej powierzchnie robocze nanieść warstwę rozdzielającą. Ułatwi to oddzielenie otrzymanego laminatu od formy. Do najczęściej stosownych zewnętrznych materiałów powłokotwórczych należą:

■    roztwory alkoholu winylowego,

■    woski (roztwory, emulsje),

■    silikony.

III. Konstrukcje przekładkowe

Konstrukcja przekładkowa tzw, „sandwicz” (rys. 1) składa się ze sztywnych warstw (okładek) oraz rdzenia o niskiej gęstości. Konstrukcje te łączą korzystne właściwości obydwu materiałów. Okładki mają za zadanie przenosić obciążenia rozciągające bądź ściskające. Rdzeń (wypełniacz) oddziela od siebie okładki, zwiększa sztywność konstrukcji, wpływa korzystnie na właściwości tłumiące, zmniejsza znacząco ciężar konstrukcji.

A