400 kV i do tego napięcia odnosimy rezystancję i reaktancję transformatora. Wybór jest dowolny
'71,72
*pc*Vnp “ 850 kW-(410 kV)z “ 229 Q
1000 • S2 1000 • (250 MV • Aj2
17 I - - 11% -(410 kY)2 = 73 94 n
1 n.721 100-S 100-250 MV-A
71,72
419 kV 240 kV
= 1,708
Dane do obliczeń programem PLANS stanowi plik tekstowy utworzony na dysku mikrokomputera przy użyciu dowolnego edytora tekstów. Plik z danymi dla przykładowej sieci jest następujący:
♦Opis
Sieć przesyłowa Przykład nr 1
♦Gal,Poc,Kon,R,X,BC,Imax(Sn),Teta,
LI,PAK214,PLE214,3.5,28.7,98,780,
L2,PAK214,KOZ211,7.0,57.4,196, 780,
L3,PAK214,MIL211,8.0,65.6,224,780,
L4,K0Z211,MIL211,13.0,106.6,364,950, L5,K0Z211,PLE214,5.0,41.0,140,850,
L6,KOZ411,MIL411,6.25,82.5,450,1555,
MIL-T1,MIL411,MIL211,2.29,73.90,0,250,1.708,
KOZ-Tl,KOZ411,KOZ211,2.29,73.90, 0,250,1,708,
♦Wezel,Typ,Uz,Pz,Qż,Pg,Qg
MIL411,1,400,-260,-120
K0Z411,2,415,0,0,200
MIL211,1,220,-260, -140
KOZ211,2,242,0,0,450
PAK214,4,245,0,0,160
PLE214,1,220,-280,-180
♦Koniec
W pliku tym powinny znaleźć się dwie podstawowe grupy danych: dane gałęziowe rozpoczynające się słowem kluczowym *Galezie i dane węzłowe po słowie kluczowym *Wezly. Po słowie kluczowym *Opis można umieścić dwie linijki komentarza, a na zakończenie danych warto wpisać słowo kluczowe *Koniec.
Grupa danych gałęziowych zawiera w jednej linijce opis jednego elementu sieci przesyłowej. Dla linii elektroenergetycznej należy podać: nazwę linii, nazwę węzła początkowego i końcowego, rezystancję i reaktancję linii oraz pojemność doziemną (połowę), a na zakończenie można też podać dopuszczalny prąd obciążenia linii. Dla transformatora w miejsce pojemności doziemnej należy wpisać zero, a zamiast prądu obciążenia moc znamionową, a po mocy znamionowej należy koniecznie podać przekładnię transformatora. Oczywiście jako węzeł początkowy należy wpisać nazwę tego węzła, do którego napięcia są odniesione parametry impedancyjne transformatora.
Grupa danych węzłowych składa się z rekordów opisujących poszczególne węzły schematu zastępczego sieci przesyłowej. Jedna linia tekstu opisuje jeden węzeł i kolejno powinna zawierać: nazwę węzła, typ węzła (1, 2 lub 4), zadane lub wstępnie przyjętą wartość modułu napięcia, moc czynną i bierną odbieraną od węzła (ze znakiem minus) oraz moc czynną i bierną wytwarzaną w węźle (ze znakiem plus).
Po uruchomieniu programu należy do pamięci operacyjnej wczytać dane sieciowe: przez wybranie z menu funkcji Plik —> Czytaj dane. Na ekranie pojawi się okno do' wskazania pliku zawierającego dane sieciowe. Przykładowe dane są w pliku o nazwie: przyklad.iett. Wczytywanie danych jest sygnalizowane na ekranie komputera, odpowiednim oknem informacyjnym. Wczytane dane sieciowe można oglądać i edytować w opcji: Dane —»Węzły, Dane —> Gałęzie. Po upewnieniu się co do poprawności danych można rozpocząć obliczenia rozpływowe przez wybranie funkcji: Obliczenia —> Rozpływy mocy. Na ekranie pojawi się okno, na którym prezentowane będą wszystkie wyniki obliczeń rozpływowych. Zmianie ulegnie też menu programu. W grupie DaneRozpływowe znajdują się polecenia umożliwiające przeglądanie danych (Impedancje gałęzi i Obciążenia węzłowe). Grupa Obliczenia zawiera polecenia pozwalające na wykonywanie obliczeń. Można wyznaczyć i obejrzeć macierz admitancyjną modelu sieci (Macierz Y) oraz moc węzłową i niezbilansowanie w węźle (Moc węzła) oraz obliczenie poprawki napięciowej dla wybranego węzła. Wybranie polecenia Rozpływ spowoduje uruchomienie procesu iteracyjnego obliczającego napięcia węzłowe dla zadanych obciążeń węzłowych — rozpływ mocy. Ukaże się okno zawierające informacje o przebiegu procesu iteracyjnego. Po wykonaniu obliczeń można obejrzeć wyniki, wybierając z menu Wyniki —» Węzły (napięcia węzłowe) bądź Wyniki —> Gałęzie (przepływy mocy w liniach i transformatorach).
Analizy obliczonego rozpływu mocy najlepiej wykonywać w trybie graficznym. W tym celu należy wcześniej za pomocą edytora graficznego programu
109