Leczenie operacyjne polega wg Asheima na poprawie ukrwienia przyśpieszającego rozkład zniszczonej tkanki ścięgnowej i zastąpienia ja tkanką łączną. Ścięgno rozdziela się wzdłuż włókien od góry do dołu i w głąb aż do zdrowej tkanki ścięgnowej. Oscięgną należy zszyć katgutem. Metoda ta wzmaga powstawanie nowych naczyń. Można również zmieniony obszar ścięgna nakłuwać nożem przez skórę ( wielokrotnie ) pod kontrolą palców. Następnie skórę zszywamy i nakładamy opatrunek, a po usunięciu szwów i przetrzymywaniu w boksie po około 2-3 tyg. stopniowo pacjenta należy oprowadzać.
ZAPLENIE POCHEWEK ŚCIĘGNOWYCH (budowa folijka)
Zapalenie pochewek dzieli się na aseptyczne i bakteryjne.
Zapalenie aseptyczne powstaje po urazach: stłuczenie, rozciągnięcie,
rozerwanie.
Zakażenia bakteryjne pochewek ścięgnowych powstaje po perforujących zranieniach łub przez przejście zapalenia z sąsiednich tkanek.
W zależności od postaci rozróżnia się :
a) surowicze zapalenie pochewek ścięgnowych ( tendovaginitis serosa )-stanowi początkową i najlżejszą postać tego schorzenia, początkowo proces ogranicza się tylko do maziówki i charakteryzuje się przekrwieniem i obrzękiem zapalnym. Wysięk surowiczy zwiększa ilość płynu w pochewkach i obniża lepkość mazi.
Objawy to widoczne wypełnienie pochewki ścięgnowej tworzące wyraźne jej wybrzuszenie. Przy omacywaniu okolica może być niebolesna, o niewielkiej bolesności lub bardzo bolesna, a od reakcji na ból zależy upośledzenie czynności. Ostre surowicze zapalenie pochewek ścięgnowych może przejść w postać przewlekłą, którą nazywamy wodniakiem ( hygroma ). Jest ona niebolesna lub wykazuje niewielką wrażliwość. Surowicze zapalenie pochewek może być stadium początkowym ciężkiej formy zapalenia włóknikowego.
b) Włóknikowe zapalenie pochewek ścięgnowych (tendovaginitis fibrosa)
Pochewka staje się napięta i sprężysta, a obrzęk obejmuje warstwę łącznotkankową. Maź ma zabarwienie bursztynowe lub czerwonawe i zawiera w swym składzie oprócz erytrocytów i granulocytów włóknik. W postaci surowiczo - włóknikowej omacywaniem stwierdza się chełbotanie a obrzęk ma konsystencje ciastowatą z trzeszczeniem włóknika. Obserwuje się znaczna bolesność przy omacywaniu i obciążeniu, a temperatura ciała jest nieznacznie podwyższona.