skanuj0084 (21)

205

REWALORYZACJA PRZESTRZENI MIEJSKIEJ

trzymujący się na nocleg w danym mieście². Jak podaje J. van der Borg i in. (1996), średnia długość pobytu w mieście, której celem jest obcowanie z jego dziedzictwem kulturowym wynosi zaledwie 2 dni.

Warto także zastanowić się nad tym, jakie grupy ludzi są zainteresowane taką formą spędzania wolnego czasu. Biorąc pod uwagę stopień zainteresowania turysty kulturą odwiedzanej społeczności, Peterson (Leslie, Sigala, 2005), wyróżnia cztery typy uczestników turystyki kulturowej:

•    turysta zaangażowany (ang. aficionados) - bardzo dobrze przygotowany do zwiedzania, doskonale zna historię odwiedzanych miejsc;

•    turysta celowy (ang. event visitor) - odwiedza miejsca, w których coś się dzieje (festiwale, imprezy);

•    turysta przeciętny (ang. tourist) - po prostu odwiedza historyczne miejsca, które należy zobaczyć;

•    turysta przypadkowy (ang. casual visitor) - w niezamierzony, przypadkowy sposób odwiedza miejsca o wysokiej wartości kulturowej, historycznej.

Natomiast Prentice (Leslie, Sigala, 2005) w zależności od motywacji i stopnia przygotowania do wyjazdu, wyróżnia pięć typów uczestników turystyki kulturowej:

•    turysta wykształcony (ang. educated visitor);

•    turysta-profesjonalista (ang.professional);

•    turysta w gronie rodziny lub zorganizowanej grupy (ang. famdies or groups);

•    turysta szkolny (ang. schoolchildren);

•    turysta poszukujący emocji (ang. nostalgia seekers).

Biorąc pod uwagę zaprezentowane typy turystów, łatwo można się domyślić, że będą się oni charakteryzowali różnymi potrzebami, których zaspokojenie będzie się odbywało w różny sposób. Bez wątpienia aficionados i educated visitor będą bardziej wymagający wobec odwiedzanego miejsca, poszukujący unikatowych atrakcji, nie odwiedzanych przez masowego turystę. Natomiast dla przypadkowego turysty lub też młodzieży szkolnej, atrakcją może okazać się sam pobyt w nowym miejscu, które ma opinię zabytkowego, o wysokiej wartości kulturowej, historycznej.

Odnosząc się do wcześniej opisywanej przestrzeni kulturowej warto podkreślić, że cechy użytkownika owej przestrzeni ulegały zmianie. Zdaniem D. Kochanowskiej (1998), potrzeby współczesnego użytkownika przestrzeni kulturowej rosną wprost proporcjonalnie do jego wykształcenia i zamożności (obie zmienne są współcześnie znacznie ważniejsze). Wysokie aspiracje co do sposo-