skanuj0139 (2)

•    Współstosowanie normy konstytucyjnej i postanowień ustawowych regulujących szczegółowo daną kwestię. Norma konstytucyjna odgrywa wtedy zasadniczą role w procesie interpretacji szczegółowych uregulowań ustawy, ponieważ jeżeli możliwe będzie przyjęcie kilku różnych wykładni ustawy sąd będzie musiał dać pierwszeństwo wykładni konstytucyjnej.

•    Stwierdzenie konfliktu między normą konstytucyjną a postanowieniami ustawy. Konflikt taki należy usunąć w drodze wykładni, a więc przez odnalezienie takiego rozumienia przepisu ustawy, który pozwoli na uznanie jej zgodności z konstytucją.

143.    Normy konstytucji

Będąc ustawą (aktem normatywnym) konstytucja składa się z przepisów, które stanowią podstawę do budowy norm prawnych. Postanowienia konstytucji charakteryzują się generalnym (abstrakcyjnym) ujęciem jej adresatów. Niektóre przepisy są sformułowane w sposób na tyle precyzyjny, że można zbudować z nich wszystkie elementy normy prawnej i w sposób jednoznaczny określić, jakie działania są z taką normą zgodne lub sprzeczne. Dotyczy to przepisów odnoszących się do organizacji aparatu państwowego (np. art. 128,130,191 Konstytucji). Tak ustalone normy konstytucyjne nadają się do samoistnego stosowania. Niektóre przepisy konstytucji określają podstawowy kierunek rozwiązania danej kwestii, odsyłają unormowanie szczegółów do ustawy zwykłej (np. art. 129 ust.2, art. 152, art. 189). Również i z tych postanowień można wydobyć normę prawną określającą kształt unormowania danej instytucji. Inne przepisy konstytucji określają tylko pewne podstawowe rozstrzygnięcia ustrojowe. Nazywane są zasadami konstytucyjnymi. Zasada konstytucyjna ma charakter normatywny bo ustala obowiązek jej przestrzegania i realizowania. Przykładem jest art. 2 Konstytucji (zasada państwa prawnego). Jest to sformułowanie hasłowe, a ustalenie co ono oznacza dokonuje się dopiero w procesie interpretacji i stosowania prawa.

144.    Kompetencje Prezydenta RP w stosunkach z Sejmem i Senatem

W stosunku do parlamentu Prezydent posiada uprawnienia, które pozwalają mu oddziaływać na tiyb funkcjonowania i sposób podejmowania decyzji przez izby parlamentu. Konstytucja RP wyposażyła Prezydenta w uprawnienia wpływające na tok pracy parlamentu, polegające na zarządzeniu wyborów Sejmu i Senatu (art.98 ust.2) oraz zwoływaniu pierwszego posiedzenia Sejmu i Senatu w ciągu 30 dni od dnia wyborów, a w przypadku skrócenia kadencji nie później niż na 15 dzień po przeprowadzeniu wyborów (art. 98 ust. 5 i art. 109).

Uprawnieniem Prezydenta o istotnej sile wpływania na funkcjonowanie parlamentu jest jego prerogatywa skracania kadencji obu izb (art. 98 ust. 4). Decyzję o skróceniu kadencji Prezydent podejmuje samodzielnie, ale po zasięgnięciu opinii Marszałków Sejmu i Senatu (art. 98 ust. 4). Konstytucja zapewnia Prezydentowi RP wpływ na tok i rezultaty działalności prawotwórczej parlamentu. Prezydent realizuje je poprzez prawo inicjatywy ustawodawczej oraz kompetencje związane z podpisaniem i ogłoszeniem ustawy. Konstytucja nadaje Prezydentowi uprawnienia związane z podpisaniem i ogłoszeniem ustawy. Zgodnie z art. 122 ust. li 2 Prezydent podpisuje ustawę w ciągu 21 dni od dnia jej przedstawienia przez Marszałka Sejmu do podpisu i zarządza ogłoszenie w „Dzienniku Ustaw” RP. W niektórych przypadkach (ustawa uchwalona w trybie pilnym, ustawa budżetowa, ustawa o prowizorium budżetowym) termin podpisania ustawy wynosi 7dni. Zgodnie z art. 122 ust. 3 i 5 Prezydent może zakwestionować ustawę uchwaloną przez parlament w dwóch formach - wniosek do TK o stwierdzenie zgodności ustawy z Konstytucją lub do Sejmu o ponowne rozpatrzenie ustawy.

145.    Kompetencje Prezydenta RP wobec Rady Ministrów

Konstytucyjne uprawnienia Prezydenta pozwalają mu wpłynąć na rząd w dwóch płaszczyznach:

•    w zakresie powoływania rządu -

•    oddziaływania na tok jego pracy i politykę.

W wariancie podstawowym dla systemu ustrojowego w Konstytucji Prezydent desygnuje Prezesa Rady Ministrów, a następnie na jego wniosek powołuje rząd, który ubiega się o zaufanie polityczne Sejmu (art. 154 ust. 1 i 2). Konstytucyjny tryb powoływania rządu przewiduje jego powołanie przez Sejm, w przypadku niepowodzenia w powoływaniu rządu w wariancie pierwszym (art. 154 ust. 3), oraz powołanie przez Prezydenta, gdy zawiodą dwie wcześniejsze procedury (art. 155).

89