P1020809 (2)

obrażni skończona I na chwilę uwalniam się od mdlącej męki pożądania. Czy to Yeats? „Pochłońcie serce moje: chucią chore /Iw konającym zwierzęciu zamknięte, /Nie wie czym jest”. Yeats. Oczywiście. „Tak uwikłane w swój zmysłów)' taniec”, i tak dalej.

Giąłem Beethovena i onanizowałem się. Grałem Mozarta i onanizowałem się. Grałem Haydna, Schumanna, Schuberta i onanizowałem się z jej obrazem przed oczami. Nie mogłem zapomnieć tych piersi, tych dojrzałych piersi, tych sutków, ani tego, jak umiała ogarnąć piersiami i pieścić mój penis. Jeszcze jeden szczegół. Jeszcze tylko ten jeden i koniec. Wdaję się w detale techniczne, ale to ważne. Właśnie dotyk czynił z Consueli mistrzynię zmysłowości. Jest ona jedną z tych nielicznych znanych mi kobiet, które w momencie szczytowania wydymają wargi sromowe, całkiem bezwiednie, jak miękkie, niepodzielne, napęczniałe, dwu-zastawkowe ciało. Za pierwszym razem byłem zaskoczony. Dotknięcie tego organu daje poczucie kontaktu z fauną innego świata, stworzeniem z głębin morskich. Stworzeniem pokrewnym ostrydze, ośmiornicy, mątwie - istotom oddalonym od nas o wiele kilometrów w przestrzeni i eony w czasie. Normalnie widać pochwę, można rozewrzeć ją palcami, ale w przypadku Consueli organ ten rozkwitał samoczynnie i suwerennie, wyłaniając się z kryjówki. Wewnętrzne wargi uwidaczniały się, pęczniały na zewnątrz - a ten wilgotny, jedwabisty obrzęk jest bardzo podniecający, zarówno dla dotyku, jak i dla oka. Ekstatyczne ujawnienie sekretu. Schiele dalby sobie wyrwać górne kły, żeby móc to odmalować. Picasso zrobiłby z tego gitarę Na sam widok jej orgazmu można przeżyć orgazm W takich chwilach przewracała oczami. Oczy uciekały jej w «rtę. zostawały tylko białka - widok sam w sobie godzien uwagi W ogóle cała była godna uwagi. Pal sześć męki zazdrości, upokorzenia 1 wieczną niepewność - za każdym razem byłem dumny, że doprowadziłem ją do orgazmu. Nieraz mężczyzna nie przejmuje się w ogóle orgazmem kobiety: dzieje się, co ma się dziać, kobieta dba o siebie, nie twoja odpowiedzialność. Z innymi kobietami wystarczy sama sytuacja: wystarczająco dużo w niej podniecenia, które nigdy nie jest kwestionowane. Ale z Consuelą-o tak, z Consuelą cała odpowiedzialność spadała na mnie i zawsze, zawsze była sprawą honoru.

Mam śmiesznego czterdziestodwuletniego syna - śmiesznego przez to, że jest moim synem, uwięzionym w małżeństwie przez moją ucieczkę od małżeństwa, przez wpływ, jaki ten fakt miał na niego, oraz przez uparty bunt przeciwko mojemu życiu osobistemu. Śmieszność jest ceną, którą mój syn płaci za to, że zbyt wcześnie zrobiono z niego Telemacha, heroicznego małego obrońcę porzuconej matki. Ale ja, w czasie swojej trzyletniej nawracającej depresji, byłem tysiąckroć śmieszniejszy od Kenny ego. Co mam na myśli, mówiąc „śmieszny”? Czym jest śmieszność? Dobrowolną rezygnacją z osobistej wolności - oto jej definicja. Jeśli wolność odbierają ci silą, to jasne, że nie jesteś śmieszny-a jeżeli, to tylko dla człowieka, który ci ją odebrał. Ale każdy, kto oddaje własną wolność, kto umiera z pragnienia oddania jej, wkracza w obszar śmieszności, przywodzącej na myśl najsłynniejsze sztuki Ionesco i stanowiącej odwieczne źródło komedii w literaturze. Człowiek wolny może być z racji swojej wolności szalony, głupi, odpychający, nieszczęśliwy - ale nigdy śmieszny. Ma określony wymiar istnienia. Ja wystarczająco śmieszny byłem już z Con-

89