tomI (282)

284 Podstawy fizjoterapii

Ryc. 121. Przykład testu Lovetta (testowanie mięśnia czworogłowego uda)

- wg L. Daniels i C. Worthingham.

kolwiek dokładne, nie nadaje się jednak do badań przeprowadzanych w codziennej praktyce kinezyterapeutycznej

Trzeba dodać, że w kinezyterapii często przeprowadza się pomiary siły konieczne do ustalenia wielkości oporu zastosowanego do ćwiczeń. W tym

względzie rozróżnia się dwa rodzaje oporów i związanych z tym pomiarów siły mięśniowej, dokonywanych najczęściej przy użyciu zestawów ciężarkowo-blocz-kowych. W pierwszym przypadku szukamy oporu (siły, ciężaru), jaki badany jest w stanie pokonać (unieść) jeden raz i utrzymać go (izometrycznie) przez około 30 sekund. Jest to tzw. maksymalny opór do jednokrotnego dźwignięcia. W drugim przypadku natomiast określamy wielkość oporu (siły, ciężaru), jaki badana osoba jest w stanie pokonać 10 razy (skurcze izotoniczne). Ten ostatni rodzaj oporu określany jest mianem maksymalnego oporu do dziesięciokrotnego dźwignięcia, a oba stanowią „punkty wyjścia” do treningu siłowego.

W niektórych przypadkach ocenia się także wytrzymałość (męczliwość) mięśni. Najczęściej stosowanym miernikiem wytrzymałości jest czas, przez jaki badany potrafi utrzymać określone obciążenie, lub liczba powtórzeń ruchu wykonywanego w określonym tempie i z określonym obciążeniem. Trzeba też wiedzieć, że obecnie coraz częściej wykorzystuje się specjalne urządzenia do ćwiczeń (zwłaszcza izokinetycznych) współpracujące z komputerem i pozwalające na precyzyjne śledzenie zmian siły mięśniowej zachodzących podczas usprawniania poszczególnych osób.

Obok opisanego powyżej ilościowego wartościowania siły mięśniowej, pewne znaczenie może mieć również jej jakościowa ocena. W warunkach prawidłowych badany mięsień (grupa mięśniowa) rozwija pełną siłę, a ruchowi lub próbie ruchu (w sytuacji skurczu izometrycznego) nie towarzyszy reakcja bólowa. Pojawienie się