Image0023 (6)

jedna karta i jeden numer idą przez całe życie za osobą, śledząc i rejestrując wszystko, co ona robi - praca, podatki, zdrowie... wszystko.

jest kluczem dostępu do wszelkich usług i wszystkich baz danych. Jedna karta i jeden numer idą przez całe życie za osobą, śledząc i rejestrując wszystko, co ona robi - praca, podatki, zdrowie... wszystko. Kiedy liczne bazy danych są połączone razem poprzez wspólny interfejs, w tym przypadku numer ID. działają wydajnie jako jedna „metabaza danych”.

30 września 2003 roku redaktor do spraw krajowych, Alan Travis, napisał w dzienniku The Guardian, że „rejestr informacji o obywatelu” w Wielkiej Brytanii „scali wszystkie posiadane przez rząd informacje” o 58 milionach rezydentów kraju:

Będzie zawierał ich nazwiska, adresy, daty urodzenia, płeć i unikalny numer osobisty, tworząc „dokładniejszą i przejrzystszą" bazę danych od zapisów istniejących w ubezpieczalni, urzędzie podatkowym, służbie zdrowia, wydziale paszportowym, spisie wyborców i w wydziale komunikacji...

Decyzja wyrażająca zgodę na stworzenie krajowego rejestru ludności bez uchwalania nowych praw bądź publicznej dyskusji stoi w wyraźnej sprzeczności z obecnie toczącą się debatą gabinetu w sprawie... formy karty identyfikacyjnej...

...jej forma jest wspólnym projektem Krajowego Biura Statystycznego i Ministerstwa Finansów...

Tę koncepcję opracował roboczy zespół służb publicznych Ministerstwa Finansów - grupa wyższych stanowiskiem biznesmanów i szefów służb publicznych...

[Ministerstwo Spraw Wewnętrznych] przyznało, że krajowa karta identyfikacyjna [dowód osobisty] będzie musiała mieć podbudowę w postaci bazy danych wszystkich mieszkańców Wielkiej Brytanii, i poprosiło o opinię, czy należy użyć do tego celu informacyjnego rejestru obywateli.

Projekt indyjskiej karty ID to kolejny ważny przykład. Według artykułu opublikowanego 26 czerwca 2009 roku przez gazetę Hindu:

...numery UID (Unikalna IDentyfikacja) i baza danych zostaną sprzężone z takimi urzędami, jak Indyjska Komisja Wyborcza i Izba Podatku Dochodowego, które... wydają... wyborcom fo-toidentyfikacyjne karty...

Ponadto będzie ona wykorzystywana do dostarczania usług w ramach programów rządowych, takich jak publiczny system dystrybucji oraz Państwowy Program Gwarancji Zatrudnienia na Wsi, przeznaczonych dla rodzin żyjących poniżej progu ubóstwa... oraz do dostarczania pomocy finansowej i innej dla znajdujących się w potrzebie.

To rozprzestrzeniająca się na całym świecie nowa forma rządu - e-rządu (elektronicznego rządu). Historycznie patrząc, to nie pierwszy tego rodzaju system. Przypomina on bardzo nazistowski system kart ID. który ewoluował ostatecznie do systemu Osobowego Numeru Rzeszy, który obejmował wszystkie bazy danych.

Także system kompilowania początkowego rejestru ludności z danych zawartych we wcześniejszych bazach jest bardzo podobny do praktyk nazistów.

Dlaczego to takie ważne? Co takiego kryje się za scalaniem przez rząd danych, które już posiada?

25 lutego 2009 roku Henry Porter napisał w swoim blogu na stronie guardian.co.uk:

Kiedy już jakiejś jednostce przypisze się unikalny numer, staje się możliwe dokładne uzyskanie danych z licznych baz i stworzenie obrazu jej życia, który nie był autoryzowany w oryginalnym zezwoleniu na zbieranie danych - powiada sir David Omand w raporcie przygotowanym dla Instytutu Polityki Badań Publicznych...

W roku 2006 sir David Varney, szef Rządu Transformacyjnego [Transformational Government], zapowiedział, że państwo pozna „głęboką prawdę o obywatelu o oparciu o jego zachowania, przeżycia, przekonania, potrzeby i pragnienia".

Karty lojalnościowe i gromadzenie danych

Dajmy już sobie spokój z państwem policyjnym i porozmawiajmy o supermarketowych kartach lojalnościowych. Jeśli chodzi o technologię, nowoczesne karty ID są bliskimi krewnymi kart lojalnościowych, które stworzono do tego samego celu: zbierania informacji o ludziach. Aby móc kogoś śledzić, należy go najpierw zidentyfikować.

Korporacje chcą w celach marketingowych wiedzieć

0    swoich klientach, ile się tylko da,

1    poczyniły potężne inwestycje w infrastrukturę umożliwiającą zbieranie i analizowanie danych o nich. Do roku 2004 sieć Wal-Mart zebrała 460 terabajtów informacji o klientach.³ Większość tych informacji pochodzi z kart lojalnościowych.

Rządy przyjęły elektroniczne karty ID, ponieważ sklepy wykazały ich potęgę i efektywność. Sklepy wykazały, że potrafią śledzić i opracowywać charakterystyki swoich klientów, jeśli chodzi

0    ich przyzwyczajenia w robieniu zakupów, oraz wykorzystywać ich słabości oraz podatność na wpływy, czyli na reklamę.

Technika, której używają, nie tylko dowodzi, że działa, ale również i to, że jest opłacalna. Skoro sieci supermarketów inwestują w nią tak dużo, musi być efektywna.

Opracowano potężne i efektywne programy, takie jak Cho-icePoint i LexisNexis, które służą do analizy danych z kart lojalnościowych. Obecnie niektóre z tych systemów są wykorzystywane przez FBI do typowania najprawdopodobniejszych sprawców przestępstw z list podejrzanych.⁴

Rządy zdały sobie sprawę, że ta technika określania profilu człowieka działa i że można ją zastosować do wyszukiwania terrorystów, „ekstremistów”, politycznych dysydentów lub innych typów ludzi będących przedmiotem zainteresowania państwa. Niektóre z tych firm pomagają także w zbieraniu danych.

Kiedy rząd Stanów Zjednoczonych uzyskał w niejasnym celu dane osobowe wyborców z 11 krajów Ameryki Łacińskiej, trafiły one także w ręce prywatnych korporacji, w tym firmy ChoicePoint.

Mówi się, że większość amerykańskich danych wywiadowczych pochodzi z zewnątrz i że około 70 procent budżetu wywiadu trafia do prywatnych korporacji.

Chociaż większość tych wydatków przejmują wojskowo-obronne korporacje, takie jak SAIC i Booz Allen Hamilton, korporacje konsumenckie również mają w tym swój udział. Czyżbyśmy byli zatem świadkami rozwoju symbiozy pomiędzy rządem

1    prywatnymi korporacjami, w ramach której dzielą się oni technologią i narzędziami oraz współpracują w zbieraniu danych?

22 • NEXUS

STYCZEŃ-LUTY 2010