149
Ilościowo, proces korozji powodowanej prądami błądzącymi wyraża się za pomocą prawa Faradaya, zgodnie z którym masa wydzielonego metalu jest proporcjonalna do ładunku elektrycznego przepływającego przez granicę faz metal-elektrolit, a więc do iloczynu natężenia prądu przez czas jego przepływu oraz równoważnika elektrochemicznego roztwarzanego metalu. Na przykład prąd o natężeniu 100 mA, przepływający w ciągu roku przez korodujący układ niszczy w strefie anodowej 3,4 kg ołowiu lub 0,9 kg żelaza.
Źródłami prądów błądzących są: koleje, tramwaje, obwody spawalnicze prądu stałego, elektrolizernie, galwanizernie, linie przesyłowe wysokiego napięcia oraz sieci elektroenergetyczne prądu stałego, wykorzystujące ziemię jako powrotny przewodnik prądu.
Prądy błądzące z urządzeń trakcyjnych prądu stałego mają największy udział w korozji metalowych elementów podziemnych. Prąd upływający do ziemi jest tym większy, im mniejsza jest rezystancja przejścia między szynami a ziemią, im mniejsza rezystywność gruntu i im większa wzdłużna rezystancja szyn. W niektórych, szczególnie niekorzystnych przypadkach, może on osiągnąć 70% całkowitego prądu trakcyjnego.
2.108. Z uwagi na ogromne szkody, które wyrządza korozja w całej gospodarce narodowej walce z nią poświęca się wiele uwagi i środków.
Istnieje wiele wypracowanych metod walki z korozją oraz ograniczania jej skutków. Z grubsza, można je podzielić na metody aktywne, które ograniczają rozwój procesów korozyjnych oraz pasywne, do których należą głównie powłoki ochronne.
W tablicy 2.108-1 zestawiono i sklasyfikowano różne środki ochrony przed korozją.
Tablica 2.108-1
Klasyfikacja metod i sposobów ochrony przed korozją
OCHRONA PRZED KOROZJĄ
powłoki ochronne
♦ pasywacja powierzchni
♦ powłoki nakładane
— metaliczne
— niemetaliczne (organiczne, nieorganiczne) osłabianie agresywności środowiska
♦ usuwanie stymulatorów
♦ wprowadzanie inhibitorów
ochrona katodowa
♦ z protektorem
♦ z zewnętrznym źródłem prądu
♦ z drenażem elektrycznym