img020

515

36

Rzecze Doniec do Igora: ..Książę!

Chwały teraz już chyba dość ci.

A i Konczak się dosyć natążył.

A i dość ruskiej ziemi radości".

Odpowiada kniaź rzece: ..Dończe!

Małoż tobie zaszczytu i chwały.

Że twe wody od końca do końca Wojewodę Igora kębłały?

Że na trawie-murawie w zieleni,

Na twych brzegach srebrzystych spoczywał, Żeś go mgłami odziewał ciepłeini,

Cieniem drzew rozłożystych zakrywał?

525

535

Na twej fali go strzegł gogoł biały,

Kaczka w wiatrach, czajka na ruczaju!

Małoż tobie, o rzeko, tej chwały,

I zaszczytu od kraju do kraju?"

Rzeka Stugna nie tak przemówiła...

Sama płytkim korytem się wiła,

Więc obcymi wezbrała potoki I znad brzegów swych ciemnych — w zarośla Rościsława młodziana poniosła,

Pochłonęła odmętem głębokim.

Płacze matka najmilszego syna,

Łzy po młodym Rościsławie roni.

520. kęblać — staropolskie kolebać, chować pieścić, tulić.

525. gogoł — nurek czubaty, rodzaj ptaka wodnego.

555. Rościsłam — brat Włodzimierza Monomaclia, utonął w rzece Stugnie, ratując się przed pogonią Połow-ców po klęsce wojsk ruskich w r. 1095.

1 )rze\vo z żalu nisko się ugina. Kwiecie niknie, do ziemi się kłoni.

To nie sroki zaskrzeczały Czarną zgrają.

Czak z Konczakiem za Igorem Tropem gnają.

Nie krakały kruki, wrony, Tylko dzięcioł

Pełzł po wierzbie, wystukiwał Drogę księciu I nad rzekę go prowadził,

A z nim — słowik

Swii wesołą pieśnią wieścił

Igorowi.

Czak powiada do Konczaka:

..Nie żałować strzały celnej:

(Idy do gniazda sokół leci, Sokolika my postrzelmy.*⁴ Mzekł Cżakowi Konczak na to: (idy do gniazda sokół leci,

< )pętajmy sokolika I )ziewką hożą — będzie w sieci**. Konezakowi Czak powiada:

w. '"ii. Mowa o Włodzimierzu, synu Igora, który również dostał się do niewoli.

w. ">">S. Włodzimierz Igorowicz rzeczywiście ożenił się w r. IIS7 / córką Konczaka i powrócił na Ruś z żoną i dzieckiem.

W