img059 (9)

Królowa, kióra wzięła sobie za kochanka Mortimera, stanęła na czele rewolty przeciw mężowi, uwięziła go i hu laniem wymógł na Kdwaitlzie II zrzeczenie się tronu na rzecz jego syna, którego ogłoszono królem poci imieniem Edward III. Co <lo zdetronizowanego króla. zginął on w okrutnej katuszy.

Natomiast związek króla Jakuba I / Buc kinghamem nie zakończył się tragicznie. Buckingham, którego nazwisko lodowe brzmiało Villiers, osiągnął najwyższe zaszczyty.

Stopniowo władza przeszła od faworyta Roberta Carra. który został hrabią Somerset. do Jerzego \'ił-liers, dwudziestodwuletniego chłopca, urodziwego, biednego, dobrze urodzonego, wybranego całkiem cynicznie przez arcybiskupa Canierlnin i jego popleczników. żeby obalić Somerseta. Villiers zaraz wpadł Jakubowi w oko: podczaszy królewski, szam-belan. kawaler Orderu Podwiązki, baron, wicehrabia. markiz. Lord, Wielki Admirał, Strażnik Pięciu Portów, książę Buckingham, ulubiony minister Jakuba I. potem jego syna Karola I. „Nigdy - mówi Clarcmlon - nie widziano, żeby człowiek odbył szybszą drogę do kariery i wzniósł się tak wysoko -jedynie dzięki swej urodzie - na pierwsze stanowisko w państwie”. W czasie pobytu księcia Buckingham z następcą tronu Karolem I w Hiszpanii, gdzie książę miał doprowadzić do małżeństwa następcy tronu z infantką hiszpańską, Jakub I pisał do swego faworyta: „żyję l>ez ciebie smutnym życiem wdowy".

W kronikach Długosza dwóm królom polskim przypisywane jest zachowanie homoseksualne: Bolesławowi Śmiałemu i Władysławowi Warneńczykowi. O Bolesławie Śmiałym pisze Długosz:

Nie poprzestając na zwykłych miłostkach, popadł w haniebny i plugawy grzech sodomski. naśladując godne potępienia zwyczaje Rusinów, u których to /boczenie było pospolite.

Wiarygodność tej informacji nie jest jednak pewna, od czasu bowiem kanonizacji biskupa krakowskiego Stanisława, po jego spisku przeciwko królowi, /a który został stracony, przypisywano Bolesławowi Śmiałemu wszelkie możliwe grzechy i przywaiy. Możliwe więc. że i w tym wypadku chodziło jedynie o przedstawienie obrazu króla w jak najgorszym św ietle. Nie ma natomiast powodu przypuszczać, że informacje Długosza o królu Władysławie, zwanym Warneńczykiem, były nieprawdziwe. gdyż Długosz związany był z rodziną królewską Jagiellonów. Oskarżając Władysława o „grzech sodomski". pisze on:

Było mniemanie, że król Władysław sam spowodował klęskę pod Warną swoim sromotnym czynem ściągnąwszy na siebie gniew Boga (...) Klęska ta nieszczęśliwa i w swych skutkach tak okropna bitwa mogła mieć wiele przyczyn skrytych przed rozumem ludzkim i samemu tylko Bogu wiadomych, zwłaszcza wielorakie grzechy i przestępstwa chrześcijan. wywołujące słuszną karę niebios: wnoszą jednakże niektórzy z prawdopodobnych przypuszczeń, żc sam Władysław król Węgierski i Bilski sprawcą był swojej i całego wojska swego zguby, zbyt chuciom cielesnym podległy, ani w pierwszej wyprawie przeciw linkom, ani w drugiej, którą obecnie przedsiębrał, w upale najgorętszej wojny, kiedy przestrach wzbudzały mnogie tłumy nieprzyjaciół wobec małej garstki własnego rycerstwa, i kiedy trzeba było błagać laski przebaczenia Boga. lekceważąc grożące sobie i całemu wojsku niebezpieczeństwa, nie porzucił wcale swych sprośnych i obrzydliwych na-