Img10280

Po raz kolejny przyciągnijcie stopy do siebie... Wyobraźcie sobie, że macie niesłychanie ciekawskie stopy, jest w nich nic tylko ciekawość, lecz także odrobina strachu. Znowu poruszajcie się stopami ku sobie, pozwólcie przy tym na poznawanie się wzajemne waszych stóp, tak jak to czynią zainteresowane sobą dzieci, jednocześnie zalęknione i niepewne, kiedy nareszcie nadarzy się im możliwość spotkania... (30 sek.)

Ponownie przyciągnijcie stopy do siebie. Wyobraźcie sobie teraz, że jest zima. Wasze stopy są zmarznięte... Dotknijcie się nawzajem stopami i zacznijcie je sobie nawzajem ogrzewać, poruszając nimi... (30 sek.) Rozdzielcie wasze stopy. Poruszajcie nimi tak, jak chcecie wy sami lub też myślicie, że podobałoby się waszemu partnerowi... (30 sek.)

Teraz już pożegnajcie się wzajemnie ze sobą waszymi stopami. Powiedzcie swoimi stopami stopom partnera: „Do widzenia”... (15 sek.)

Macie do dyspozycji trzy minuty, aby porozmawiać w parach o waszych przeżyciach i doznaniach przy zabawie.

—    Co sprawiało wam przyjemność?

—    Czy drażniło was może coś?

—    Spoglądaliście od czasu do czasu też na siebie, nie tylko na nogi?

—    Może czuliście się trochę nieswojo przy zabawie?

—    Czy w tej zabawie było dla was coś zaskakującego?

Proszę porozmawiajcie między sobą o tych aspektach, po czym przejdziemy do rozmowy o tej grze — eksperymencie w większym gronie...

KRYTERIA OCENY

O Co bardzo podobało mi się w tej grze?

□    Co mi się w niej nie podobało?

O Czy miałem takiego partnera w parze, którego rzeczywiście chciałem?

□    Czy już wcześniej nie rozmawiałem przypadkiem za pomocą stóp lub nóg?

□    Do czego wykorzystuję moje stopy oraz nogi?

□    Czy może je zaniedbuję?

□    Gdyby moje stopy tak naprawdę umiały mówić, co powiedziałyby mi?

□    Jak pewnie stoję na moich nogach.

□    Jak mocno stoję już „na własnych nogach”?

DOŚWIADCZENIA

Zabawa sprawia dzieciom wiele radości i umożliwia im choć raz wykorzystanie swoich nóg i stóp nie tylko do stania i chodzenia, lecz także do wzajemnego komunikowania ze sobą. W ten sposób potrzeba ruchu u dzieci jest

zaspokojona bez konieczności zapewnienia im dużej przestrzeni działania. Tą zabawą kierujący może wykorzystać w formie rozgrzewki, ale także jako wprowadzenie do świadomego zajmowania sią własnym ciałem.

Wariant 1: Prowadzący daje każdemu dziecku kolorowy kartonik i ołówek, aby narysowało na nim sylwetką swoich stóp. Następnie należy wyciąć stopy, dzieci podpisują je swoim imieniem i/lub nazwiskiem. Można wszystkie stopy wywiesić jako tzw. fresk ścienny ze stóp na ścianie pracowni łub sali danej grupy.

Wariant 2: Starsze dzieci (od lat 10) mogą napisać dialog miądzy swoimi stopami a rękami.

23