img160 (5)

Homoseksualizm

:us

analogia do heteroseksualnej (normalnej) prostytucji kobiet, którą / kolei uprawiają często kobiety o skłonnościach homoseksualnych. Wśród mężczyzn uprawiających prostytucję homoseksualną znajdują się również osoby o mniej lub bardziej nasilonych skłonnościach homoseksualnych, które nie chcą przyznać się same przed sobą do skłonności homoseksualnych -i starają się pokryć swój naturalny popęd homoseksualny chęcią zysku - lub uświadamiając sobie ten popęd. uważają go za niski i brudny i dlatego odpowiedni do czerpania korzyści materialnych.

Trudno odpowiedzieć na pytanie, jaki odsetek szantażystów stanowią homoseksualiści, a jaki hetero-seksualiści. Wydaje się jednak, że wśród zawodowych szantażystów zdecydowanie przeważają osobnicy heteroseksualni, a sporadyczne szantażu dokonują zarówno heteroseksualiści, jak homoseksualiści.

ad 2. Wiadomo, że warunki sprzyjające brakowi kontaktów seksualnych z płcią przeciw ną prowadzą do wystąpienia skłonności homoseksualnych u osób wykazujących w normalnych warunkach popęd heteroseksualny, przy czym skłonności te występują zwykle najszybciej i najsilniej u osób o dużym popędzie seksualnym. który wcześniej był zaspokajany w wyniku kontaktów heteroseksualnych, tatwo pojawiają się one również u osób o skłonnościach biseksualnych. Młody człowiek zmuszony przez współwięźniów do przyjęcia roli homoseksualnej może w istocie nie mieć skłonności homoseksualnych. Jednak w wypadku ponownego znalezienia się w więzieniu, samoistnie lub też pod wpływem okoliczności lub informacji innych więźniów, znowu musi przyjąć swą bierną rolę homoseksualną. W ięźniowie często powracający do więzienia znają się dobrze i rola raz komuś wyznaczona jest już zwykle jego stalą rolą w więzieniu. Jak stwierdza Hauser, niektórzy z więziennych homoseksualistów tak pogodzili siv ze swoją rolą. że z chwilą znalezienia się w więzieniu naiychmiast przyjmują swoją homoseksualną postawę, zmieniają sposób zachowania, chodzenia iip.:

(idy byłem w zakładzie poprawczym, chłopcy, którzy byli znacznie więksi, lecz nie starsi ode mnie. zmusili mnie do stosunków płciowych. Krzyczałem, ponieważ bolało mnie to. lecz cóż mogłem zrobić. Byłem zbyt slaby. Wiedziałem, co by się stało, gdybym powiedział o tym wychowawcy. Poza tym powiedzieliby, że to ja icłi sprowokowałem... Od tego czasu nazywali mnie moim żeńskim imieniem i nic potrzebuję panu mówić, że powtarza się to również w więzieniu. Gdy jednak jestem na wolności, nie myślę nawet o spojrzeniu na mężczyznę. W istocie nawet moja żona nic nie podejrzewa.

Oczywiście, w niektórych wypadkach zmuszenie czy też skłonienie osobnika do praktyk homoseksualnych w więzieniu może dać trwały efekt i spowodować, że zostanie on homoseksualistą; zdarza się to jednak rzadko i dotyczy prawie wyłącznie młodocianych. Podobnie jak na osobach młodocianych, również na przebywających w więzieniu heieroseksualistach, homoseksualistach lub osobach o cechach homoseksualnych gwałtów homoseksualnych dokonują mężczyźni heteroseksualni lub homoseksualni, którzy w ten sposób zaspokajają swój popęd płciowy.

ml 3. Najtrudniejsza do zaklasyfikowania i zrozumienia jest grupa pseudohomoseksualistów, którzy dobrowolnie „zezwalają” na akty homoseksualne, lecz sami w zasadzie mają popęd heteroseksualny. W czasie rozmów z homoseksualistami stwierdzono istnienie osób. które były określane przez badanych jako „normalne". a pomimo to skłonne brać udział w czynnościach homoseksualnych.