img170

118

Zastosowanie:

Przykład 1

-.fara

Technikę kuli śniegowej wykorzystać można w szkole podstawo lekcji poświęconej współczesnej poezji nastrojowej. Mam tu na nt^| wiersze Joanny Kulmowej: Smutki i Co to jest radość.

Na początku zajęć, aby przygotować uczniów do odbioru możemy zastosować kilka ćwiczeń bramowych wyciszających,.! cych i uwrażliwiających na bodźce estetyczne. Teraz kolej na wjjgij nie tekstu wiersza Smutki, określenie jego nastroju i wyszukiwa zów i zdań potwierdzających hipotezę - oddających smutek. Nąs| dzieci gromadzti (i zapisują) wyrazy bliskoznaczne, zwroty i wy|| wokół hasła: .jestem smutny”.

Kolejny etap lekcji to wynajdywanie antonimów - w ten sposób \ rżymy kolejny zbiór sformułowań o przeciwstawnym znaczeniu. Jestóffl radosny”: szczęśliwy, zadowolony, pogodny, wesoły, zachwycam się...,:, odczuwam satysfakcję, przyjemność...

Teraz możemy przejść do odczytania (wysłuchania) wiersza Co to jest radość. Kiedy uczniowie określą, co wywołuje radość u postaci mówiącej, mogą zająć się porównaniem zastosowanych środków artystycznych w obu wierszach, rytmu, tempa, słownictwa itd.

Dzielimy uczniów na grupy 4-6 osobowe, które mają za zadanie opracowanie scenki pantomimicznej ilustrującej smutek lub radość i zademonstrowanie jej na forum klasy. Następnie zlecamy uczniom: redagowanie w parach krótkiego opowiadania smutnego bądź wesołego na dowolny temat (to samo zadanie mogą wykonać uczniowie w tych samych grupach, które przed chwilą tworzyły pantomimę).

Teraz kolej na wykorzystanie techniki kuli śniegowej. Wyjaśniamy uczniom zasady pracy (rysujemy na tablicy schemat pracy tą techniką) i dzielimy klasę na dwie grupy np. jedna grupa to dziewczynki, druga to chłopcy lub losowo: „Jaś”, „Małgosia”, „Jaś”, „Małgosia”.... „Jasie” tworzą definicję pojęcia „smutek”, a „Małgosie” definicję pojęcia „radość”. Kiedy mamy już ostateczną wersję obu definicji, uczniowie odczytują ją, a następnie konfrontują z definicją w słowniku.

Technikę kuli śniegowej możemy z powodzeniem zastosować, definiując pojęcia:

patriotyzm” - na podstawie licznych utworów literackich np.: Odpra-młposłów greckich, Potop, Konrad Wallenrod, Grażyna itd., dom” - np. Pieśń o domu M. Konopnickiej i inne utwory dotyczące ycią rodzinnego,

izfjaźń” w oparciu o bajki A. Mickiewicza i I. Krasickiego Przyjadę. oraz inne utwory traktujące o przyjaźni np. Ten obcy, Kamienie jĘtaniec,

.olność”, „odpowiedzialność” - Chłopcy z Placu Broni, Kamienie na mec:.. c -

ćv\ rj\x^    , ‘At u\bLwxtox

ta\ó\    vsrsuxx^t    . V^w\^xwUiRA

dokonywania wykom. Debato silnie motywuje uczniów do głębszego po-omawianych problemów .koxwame podczas debaty różnych purk-tów widzenia na to samo zagadnienie pozwala konslmkiywnie rozstrzygać problemy i dochodzić do konsensusu.

Uczniowie, jak przy innych odmianach dyskusji, chcąc bronić własnego zdania, muszą stosować właściwe argumenty, szanując jednocześnie stronę przeciwną. To wymaga starannego przygotowania się do debaty, najczęściej odbywa się to w grupach.

Lekcja z wykorzystaniem tej metody najczęściej wygląda następująco:

1.    Nauczyciel podaje temat debaty.

2.    Klasa dzieli się na dwie grapy w zależności od zajmowanego stanowiska w tej sprawie. W ten sposób mamy gwarancję, że uczniowie będą dyskutować z większym zapałem, skoro sami są przekonani co do słuszności wysuwanych przez siebie argumentów. Równie dobrze można podzielić uczniów na grapy w drodze losowania. Takie z kolei podejście jest dogodne, gdy mimo naszych przewidywań większość uczniów optuje za jednym stanowiskiem i obawiamy się, że mniej liczna grupa będzie wobec tego słabsza w argumentowaniu swojego zdania i ulegnie zbyt szybko nie tyle sile argumentów przeciwnika co jego przewadze liczebnej i wiążącej się z tym także presji psychicznej. Uczniowie, którym w wyniku losowania przyszło wypowiadać się niezgodnie