rzył Antoni Furdal1*, który oprócz języka literackiego (ogólnego) wy-odrębmf język ludowy i język miejski jako języki różniące się przede Wszystkim cechami fonetycznymi, fleksyjnymi i w pewnym zakresie składniowymi. Wyróżnił także A. Furdal: język pisany — język mówiony, język zawodowy (w tym zwłaszcza język naukowy), język potoczny i język artystyczny (por. rys. 3).
1 — język naukowy pisany, 2 — język potoczny literacki pisany, 3 — język literacki artystyczny prymarnie pisany, 4 — język naukowy mówiony, 5 — język potoczny literacki mówiony, 6 — język artystyczny literacki mówiony („w zasadzie tożsamy z pisanym”)* 7 — język zawodowy miejski, 8 — język potoczny miejski, oczywiście mówiony, 9 — język artystyczny miejski, 10 — język zawodowy wiejski, 11 — język potoczny ludowy mówiony, 12 — język artystyczny ludowy (A. Furdal: Językoznawstwo otvxirte. Opole 1977, s. 181—182)
13 A. Furdal: Klasyfikacja odmian współczesnego języka polskiego. Wrocław 1973 i tenże: Językoznawstwo otwarte. Opole 1977 (wszystkie cytaty pochodzą z tej drugiej książki).
17
2 Typologia odmian językowych