IMG90

wtórna wiremia rozsianie Się wirusa do skóry i pojawienie się wysypki, a następnie pęcherzyków

Dzień 0:

zakażenie spojówek i/lub śluzówki górnych dróg oddechowych

replikacja wirusa w regionalnych węzłach chłonnych Dzień 4-6:    pierwotna wiremia

namnażanie się wirusa w wątrobie, śledzionie i prawdopodobnie innych narządach

Dzień 14-21:

Ryc. 6.2. Typowy przebieg zakażenia wirusem ospy wietrznej (wg [8])

W latach siedemdziesiątych wyprodukowano szczepionkę przeciwko ospie wietrznej (żywy atenuowany zarazek). Jest ona zarejestrowana w niektórych krajach, w Polsce jeszcze nie. Zaleca się ją do stosowania u dzieci chorych na ostrą białaczkę limfocytową, w okresie remisji.

6.17.....ef

6.18. -c--

Konsekwencją ogłoszenia przez Światową Organizację Zdrowia globalnej eradykacji ospy prawdziwej w 1980 roku miało być zniszczenie zasobów wirusa wywołującego tę chorobę do 30 czerwca 1999 roku. Jednakże na miesiąc przed tą datą zdecydowano się opóźnić termin ostatecznego zlikwidowania tego zarazka, motywując, że wirus ospy może być przydatny do produkcji nowych szczepionek oraz leków przeciw-wirusowych.

Szacuje się, że spośród osób. które przechorowały ospę lub były poddane szczepieniu przeciwko tej chorobie, tylko część (ok, 20%) zachowała odporność na zachorowanie. Światowe zapasy szczepionki przeciwko ospie oceniane są na 50 min dawek, dlatego też istnieje obawa, że przypadkowe lub celowe (w aktach terroryzmu) rozsianie wirusa w populacji ludzkiej mogłoby zakończyć się wybuchem ogólnoświatowej epidemii.

6.19. ab ---

Na świecie dostępne są dwie szczepionki przeciwko porażeniu mięśniowemu: szczepionka Salka i Sabina. Szczepionka Salka (inactivated polio vaccine - IPV) składa się z inaktywowanych wirusów i jest stosowana w postaci iniekcji podskórnych. Była ona wprowadzona jako pierwsza. Szczepionka Sabina (orał polio vaccine - OPV) zawiera 3 typy atenuowa-nych wirusów polio i. jak nazwa wskazuje, podawana jest doustnie. Szczepionka ta jest obecnie powszechnie stosowana, bowiem indukując odporność w obrębie błon śluzowych (poprzez stymulację produkcji wydzielniczych IgA) zapobiega penetracji wirusa do tkanek i zapewnia większą ochronę przed zakażeniem wirusem polio niż szczepionka IPV. Szczepionka OPV może jednak w sporadycznych przypadkach wywoływać zachorowania i prowadzić do porażeń. Wiąże się to z możliwością rewersji zjadliwości atenuowanych wirusów typu 2 i 3. które są jej składnikiem. Z tego względu szczepionka ta nie jest stosowana rutynowo w niektórych krajach (w Skandynawii), a także u osób z zaburzeniami odporności, u których nawet atenuowane zarazki mogą wywoływać zmiany chorobowe.

6.20. -bc---

W zależności od opracowań naukowych skuteczność szczepionki BCC wynosi od O do ponad 90%. Efektywność szczepienia zależy od wielu czynników, z których ważniejszy to szerokość geograficzna kraju (regionu), w którym przeprowadzano szczepienia, a właściwie wynikający z niej wpływ klimatu i środowiska, warunków socjoekonomicznych, charakteru badanej populacji itp. Największą skuteczność szczepienia BCG obserwuje się w krajach skandynawskich (w Danii - 94%, Norwegii - 81%), w Kanadzie - 57-81%. Z kolei stopień protekcji przed zachorowaniem na gruźlicę po zaszczepieniu w Kenii wynosi 22%, Indonezji - 37%, Birmie - 38%.

- - e f

6.22.

97