IMG25

NF-itB poprzez stymulowanie wytwarzania jego naturalnego inhibitora - IkB (konkretnie jego formy kBa).

Podanie glikokortykosteroidów powoduje szybkie, przejściowe zwiększenie liczby neutrofilów we krwi. Spowodowane jest to uwolnieniem do krwi tak zwanej puli marginalnej - neutrofilów iuźno związanych ze śródbłonkiem. przemieszczających się zgodnie z prądem krwi wzdłuż naczyń krwionośnych. Zwalnia się ponadto diapedeza neutrofilów przez ścianę naczyń i ich dystrybucja do tkanek. Odwrotny efekt, to znaczy zmniejszenie liczby komórek we krwi po podaniu glikokortykosteroidów. obserwuje się w przypadku bazofilów. eozynofilów i monocytów. W niewielkim stopniu zmniejsza się liczba limfocytów, przede wszystkim T. Preferencyjny spadek dotyczy subpopulacji limfocytów T CD4⁺. W trakcie leczenia glikokortykosteroidami spada poziom przeciwciał IgG. IgA i IgM. natomiast poziom IgE nierzadko wzrasta.

10.20.    - - - d - -

10.21.    a - - d - -1 0.22. - bc - - -

Ubocznym działaniem leków immunosupresyjnych jest upośledzenie mechanizmów odporności przeciwzakaźnej. w tym przeciwko wirusom. Ponieważ wirusy mogą być czynnikiem etiologicznym niektórych nowotworów u człowieka, między innymi raków skóry i nowotworów układu chłonnego (chłoniaków). stan immunosupresji sprzyja wystąpieniu tych nowotworów. Wirus Epsteina-Barr zakaża limfocyty B i stymuluje ich proliferację. Reakcją organizmu jest wykształcenie limfocytów T cytotok-sycznych ograniczających ten proces. W wyniku immunosupresji, na przykład po zastosowaniu cyklosporyny bądź globuliny antylimfocytowej. w warunkach głębokiej supresji mechanizmów odpowiedzi typu komórkowego. zakażone limfocyty B mogą się „wyrwać" spod nadzoru limfocytów T i proliferować w sposób nie kontrolowany, co prowadzi do rozwoju chłoniaków. Proces ten można w fazie początkowej ograniczać podając leki przeciwwirusowe. na przykład acyklowir.

10.23......f

Makroglobulinemia Waldenstróma jest chorobą rozrostową układu chłonnego, w której komórki nowotworowe wytwarzają duże ilości przeciwciał IgM o charakterze monoklonalnym. U chorych stwierdza się bardzo wysoki poziom tych przeciwciał we krwi (powyżej 10 mg/ml) i często zwiększoną lepkość osocza krwi (zespół nadmiernej lepkości). Przeciwciała IgM mogą opłaszczać powierzchnię płytek krwi. co hamuje ich prawidłową funkcję i sprzyja krwawieniom (na przykład w obrębie siatkówki). Makroglobulinemię Waldenstróma leczy się podając chemio-terapeutyki, Doraźnie, w zespole nadmiernej lepkości, bardzo dobre efekty przynosi plazmafereza. w wyniku której poprawia się perfuzja w narządach. Plazmaferezę w tym schorzeniu stosuje się od prawie pięćdziesięciu lat.

10.24.    gc._r,

10.25.    - -e-

10.26.    - d--

W aktywowanych makrofagach stwierdzono obecność enzymu 1a--hydroksylazy. który, podobnie jak analogiczny enzym w nerce, uczestniczy w przekształcaniu witaminy D₃ hydroksylowanej w pozycji 25 w 1,25(OH)₂D₃ (kalcytriol). 1,25(OH)₂D₃, oprócz udziału w regulacji gospodarki wapniowo-fosforanowej. ma działanie immunomodulujące. Witamina ta między innymi:

•    hamuje proliferację limfocytów T i wydzielanie przez nie cytokin

•    hamuje funkcje limfocytów B

•    indukuje różnicowanie komórek linii mieloidalnej. w tym mo-nocytów

•    promuje tworzenie się z makrofagów komórek określanych jako wielojądrzaste komórki olbrzymie

•    wzmaga odporność makrofagów na zakażenia bakteriami pasożytującymi wewnątrzkomórkowe (np. Mycobacterium).

Wydaje się. że supresyjny wpływ 1,25(OH)₂D₃ na limfocyty T i B stanowi sprzężenie zwrotne, zabezpieczające makrofagi przed nadmierną stymulacją ze strony tych komórek w toczącym się miejscowo procesie zapalnym. Wytwarzana lokalnie 1,25(OH)₂D₃ wpływa nieznacznie na gospodarkę wapniowo-fosforanową. Jednak w przypadku przewlekłego procesu zapalnego i stymulacji makrofagów (np. w reumatoidalnym zapaleniu stawów) może przyczyniać się do okołostawowej demineralizacji kości lub. na przykład w sarkoidozie, może być odpowiedzialna za podwyższony poziom wapnia we krwi (hiperkalcemię) i hiperkalciurię.

167