IMG 72 (6)

222

222

W ananl 2 Przy wyborze drzew próbnych uwzględnia się ptcrimcą drzewa

W schemacie pomija się punkty J14

Wariant 3 Przy wyborze drzew próbnych uwzględnia się pierimcę i wysoko# drzewa W schemacie pomija ik w punkcie 3 sporządzenie linii przyrostu pictinit Wariant 4 Przy wyborze drzew próbnych uwzględnia się pierimcę i przyrósł pitrimy W schemacie pomija %k w punkcie ł sporządzenie krzywe; wysokości Jest to wanant metody Borowskiego

Wariant 5 mciodi Borowskiego Przy wyborze drzew próbnych uwzględnij uę pierimcę, wysoko# i przyrost pierśmcy Obowiązuje tu wykonanie wszystkich czynności przedstawionych w schemacie

Dokładno# określania przyrostu miąższości drzewostanu według wzoru (5J7) będzie uleżała od dokładności określania średniej wartości intensywności przyrostu miąższości Zakładając bowiem, te pierśmcowe pole przekroju drzewostanu będzie określone tu podstawie pomiaru picrśnic wszystkich drzew, można pominąć niewidki Wad w określaniu tej cechy drzewostanu Sposób wyznaczania błędu średniego intensywności przyrostu miąższości dla poszczególnych wariantów pobierania drzew próbnych został przedstawiony wcześniej Porównajmy teraz dokładność po-'A/cgólnych wanantów określania przyrostu miąższości drzewostanu, jaką uzyskano * drzrwosunach sosnowych (lab 58). Przy wyznaczaniu błędów średnich przyjęto następujące założenia

n_d*N, n₄*20. n^»50 i n,- 10drzew.

Przy losowym pobieraniu drzew próbnych (wanant I) błędy średnie metody określam przyrostu miąższości drzewostanu są wysokie, wahają się w granicach od 9do 12% Największy błąd otrzymano w drzewostanie najmłodszym dla 5-lctniego okresu

Dokładność metody zwiększamy przez uwzględnienie przy wyborze drzew próbnych pierśmcy drzewa (wanant 2). Wzrost dokładności jest wyraźny w drzewostanach młodszych i średnich klas wieku i nieznaczny w drzewostanach starych Dalszy wzro« dokładności metody uzyskuje się przez uwzględnienie przy wyborze drzew próbnych oprócz pierśmcy również i wysokości drzewa (wanant 3). Wzrost dokładności jest wyraźniejszy w drzewostanach młodszych i niewielki * drzewostanach starych klas wieku. Błędy dla tego wanantu są w dalszym ciągu wysokie i wahają się w granicach od 8 do 9%.

Wyraźny wzrost dokładności metody uzyskuje się przez uwzględnienie przy wyborze drzew próbnych oprócz pierśmcy również i przyrostu picrśnicy (wariant 4). Wynika u i silnego powiązania intensywności przyrostu miąższości z przyrostem pierśnicy drzewa Błędy dla tego wanantu wahają się w granicach od 6 do 7%.

Dalszy wzrost dokładności uzyskuje się przez uwzględnienie przy wyborze drzew próbnych oprócz pierśnicy i przyrostu pierśnicy również t wysokości drzewa metoda Mirowskiego (wanant 5) W stosunku do wanantu 4 nie jest to jednak wzrost duży

*****

metod drzew próbnych określania przyrostu miąższości drzewostanu - Wędy

»**«

*»«■ »|1*VU	Wiek	Długość okresu	Wanant 1	Wanant 2	Wanant 3	Wariant 4	Wanant 5- metoda Borowskiego	Metoda BrochwaJda
	44	5	12,2	9.7	8.9	7.1	6.8	5.5
rs	44	10	10.7	8.4	7.7	6.0	5.6	3.8
Ffl	63	10	9.7	8.6	8.0	5.8	5.6	4.0
R4S	80	10	8.9	8.9	8.7	5.9	5.6	5.3
PS	87	10	9.3	9.4	93)	5.9	5.8	5.7
PP	94	10	9.4	9J	8.9	5.9	5.5	5.2
Smlnu			10.1	9.1	8.5	6.1	5.8	4.9

Metoda Bruchwalda. W metodzie Bmchwalda (197la) przyrost miąższości drzewostanu określa się z różnicy miąższości drzewostanu bez kory dla końca i początku okresu:

Zy = V- V

Miąższość drzewostanu dla końca okresu określa się wzorem:

<4-*■>*.    ^(5M)

z,**

Jest to przedstawiony już wcześniej wzór (3.90). omówiony w rozdziale dotyczącym określania miąższości bez kory drzewostanu na pniu.

Wc wzorze (5.38), po podzieleniu sumy miąższości strzał bez kory drzew próbnych (v) przez sumę objętości walców porównawczych opartych na pierśnicowej powierzchni przekroju bez kory {g0 i wysokości drzew próbnych (h‘). otrzy muje się picrśmcową liczbę kształtu strzały bez kory drzewostanu (F,j) W dalszej części wzoru zawarta jest pierśnica bez kory drzew poszczególnych stopni pierśnic. otrzymana z różnicy wartości środkowej stopnia pierśmcy w korze (z/,) i podwójnej grubości kory drzew odpowiedniego stopnia pierśnicy (*,). Wyrażenie ~ (d, -k,)² jest

przeciętną powierzchnią przekroju bez kory stopnia pierśnicy. a pomnożenie tego wyrażenia przez liczbę drzew w stopniu pierśnicy (n,) daje nam powierzchnię przekroju bez kory drzew w stopniu pierśnicy dla końca okresu (C_t) Po pomnożeniu otrzymanego pola przekroju stopnia pierśnicy przez średnią wysokość tego stopnia <//,) otrzymuje się objętość walców porównawczych bez kory dla drzew w stopniu Suma objętości walców porównawczych stopni pierśnic daje objętość walców porównawczych wszystkich drzew drzewostanu dla końca okresu Tak w ięc miąższość drzewostanu bez kory w końcu okresu można również przedstaw ić wzorem