IMG51

Przyszła pora, gdy córka

Narratorka

Przyszła pora gdy córka zapragnęła udać się na łąkę, by nazrywać kwiecia przygody i uczuć. Jako dzieweczka wybijała kamieniami okna obcym ludziom bo trudno wybijać szyby swoim bogom. Tak mówią: Nic strzela się bogini w okno. Lecz dziewczę lat dwudziestu i trochę

planowało plany, roiło rojenia, miało bardziej świadomą nadzieję, urwać się swojej Meter. Chciała być zawód reporter, szastać się po świecie, żadnej rodziny i żadnych, w mordę, zobowiązań.

A kiedy wracała z tych marzeń, czasem z jakiejś randki, z kina czasem, z tej ucieczki strapionych, kiedy otwierała drzwi, już Meter była cieniem na ścianie, zaczajona w kuchni lub w łazience, jak łańcuchy przeszłości jak wieża strażnika —

Ach, ty!!! - szczeka - Przez ciebie!! wyszłam za mąż za tego łajdaka,

Bo tobie!! chciałam dać ojca!! Teraz mnie opuścił, znalazł młodszą sobie! Więc ty będziesz moim mężem, moją matką-ojcem, bo to było dla ciebie przez ciebie z twojego powodu!

A ty nie jesteś nawet dość rodzinna, żeby to rozumieć, żeby rozumieć jakie wobec matki ma się obowiązki!

Z szuflady w kuchni trzask! łup! wyciągała nóż by się przebić,