IMG 1404014850

2111 3"

k

% Vv W

g

Po

SM

I W \l

i

SteS

SS

Ml 11

»_ess

31

fijęi

ŁJ||| ii

'^wWnl\

£ŚiJS

lilii

N*®

RK

ztatów narusza fc ejściem od dwsui,: nno zachodzie f oces zajdzie, cmi-i I jest suną B negoAfl. z nie oddziafyw^-j lżyć, ale i prc^J ‘OpOWjf Bi

jturze /nożi^JJ często B równia

m

^^cząsteczkowych w bezpostaciowym osadzie. Często możemy zaobser-^E_va<f powolne przejście amorficznego strątu w dobrze wykształcone mo-Huyształy.

Byfcres fazowy krystalizacji białka

Hiłka krystalizujemy z ich roztworów wodnych. Warunkiem krystalizacji Broztworu jest uzyskanie stanu nasycenia, a w istocie nawet znacznego K:esycenia. Roztwór nasycony pozostaje w stanie równowagi z osadem, nztwór przesycony ma wyższe stężenie. Należy jednak odróżnić czysty ■ztwór przesycony od roztworu przesyconego w obecności osadu. ■ pierwszym przypadku metastabilna sytuacja może trwać wiecznie, I drugim nadmiar substancji rozpuszczonej momentalnie ulega wytrące-■u, zasilając osad. Ta dwoistość efektu wiąże się z termodynamicznie koszernym procesem wytworzenia w pierwszym przypadku nowej fazy, tj. du. Powstanie nowej fazy w układzie zawsze wiąże się z koniecznością Hbkonania bariery aktywacji tego procesu. Ilustruje to proste ale zaskakują-He doświadczenie. Gdy pod kloszem postawimy dwa otwarte naczynia -Bdno ze stężonym roztworem, drugie puste i nic nie będzie się działo. Gdy Bdnak drugie naczynie będzie zawierać roztwór rozcieńczony, dyfuzja par Rozpuszczalnika szybko doprowadzi do wyrównania stężeń, tj. do ubytku Rozpuszczalnika z roztworu rozcieńczonego i jego kondensacji w drugim Raczyniu. Tu proces dyfuzji zachodził bez przeszkód, gdyż nie wiązał się ■powstaniem nowej fazy.

Wykres fazowy dla procesu krystalizacji białka konstruujemy zwykle, fcdkładając na osi odciętych stężenie czynnika strącającego, a na osi rzęd-lych 1 stężenie białka (Rys. 11.1). Krzywa rozpuszczalności dzieli wykres ta dwie części: pod nią jest roztwór nienasycony, nad - roztwór przesyco-ly. Jednak z powodu konieczności pokonania bariery aktywacji przy forowaniu nowej fazy, tj. zarodków krystalizacyjnych, obszar przesycony zieli się na dwie części. Tuż nad krzywą rozpuszczalności mamy obszar etastabilny, w którym zarodki mogą wzrastać lecz nie powstaną sponta-icznie. Ich uformowanie może zostać wymuszone dopiero bardzo wyso-[kim przesyceniem, charakteryzującym obszar labilny.

Efekt solny ujemny i dodatni ■Krzywa rozpuszczalności na Rys. 11.1 ma ciekawy przebieg, wykazując |makdmurn, tj. takie stężenie czynnika strącającego, przy którym rozpuszczalność białka jest największa. Oznacza to, że białko można wytrącić