Dery
■elu dopro
'watyz*cja kryształów białek
J\3-
&
łzie hydrolizuje, a po lekkim ogrzaniu tw0r> iian), który w j/śli żelowaniu poddamy warstwy
żel krzemionkowy )-kastrącającego i buforu, a na w?' -M,
S du, * roZtłtfriioru białka, Po odpowiednim czasie dyf^> Smy warstew^ J spotkania białka i czynruka strącając^S,-
■ nH stawienia izomorficznego MIR wymagane w „
W metodzie p niezmienionej strukturze, z przyłączonym kryształu dkowany jonami atomów ciężkich. W klasVcJ^
selektywny up kiwanie pochodnej, a więc derywatyzację, prouS dzie Perutza u dęflddŁ Derywatyzację można prowadzi^'
P°^bv albo przez ponowną krystalizację białka w obecności soli^
Sp° ,,, żolizacial albo przez nasączanie w roztworze odpowiedź (WSP h tiształów białka natywnego. Dla pełności obrazu doJS* znakowanie białka odpowiednim pierwiastkiem jest też możliwej czysto chemicznej (np. jodowanie reszt tyrozyny) lub metodami ^ nacyjnymi, pozwalającymi np. zastąpić metioninę selenometioniną^
pie biosyntezy białka. ......
Do derywatyzacji metodą Perutza najczęściej stosuje się sole rtęci, doskonale wiąże się z ugrupowaniami siarkowymi białek. Stosowane od-czynniki to nie tylko sole nieorganiczne, jak HgCl2, ale również pochodr.e organortęciowe, jak chlorek etylortęci. Wszystkie omawiane tu związki s, trujące, ale toksyczność organicznych pochodnych rtęci jest wprosimy obrażalna. Dlatego praca z tymi substancjami, nawet w mikroskopijny* ilościach, wymaga nadzwyczajnych środków ostrożności.
Stosowana w postaci związków kompleksowych (np. KzPtCli) piaty wykazuje duże powinowactwo do ugrupowań aminowych. Z resztami kwasowymi natomiast chętnie wiąże się bardzo ciężki kation uranylowy (U02)2+. Stosuje się też sole złota czy osmu. Wdzięczną grupę stanowią lam tanowce, których podobny lecz nie jednakowy charakter chemiczny powala na dobranie optymalnego do derywatyzacji jonu. Popularne staje aę ostatnio zastosowanie egzotycznego, niezwykle ciężkiego (856 elektronów; kompleksowego jonu dodekabromoheksatantalu, otrzymywanego zw) e w postaci soli bromkowej (Ta6Bri2)Br2.
Dobry chemik nie przeoczy możliwości derywatyzacji przezzast^ naturalnego składnika białka cięższym „kuzynem", np. wapń można pić bardzo ciężkim barem, a cynk - ołowiem.
cjas
nas<
.że
tO‘
cr
ZabezP
Ze wzg wyjęte miast z legał n kropel! kachk
szy sp> nylonc łembł turze w kry oraz t todzń tyle t pętel!
P
cierz
unie
140