-sS^nM
N^I
eCo
K^Hu
9.***<£2v
^sC
wmieszanie w proporv,, !ad3 ,ub analogiczni^ wy> cybynianowj’, njfe fbranowy oraz cala grać is. Gekawy jest bufor k rsocjację kwasu ortofefe Jcresie pH, od 6 doki’-doskonałymi^^-'
naifnn1
, lub podciśnieniowy. Ciekawą metodą zatężanla roztworu białka wobec stałego PEGu 20 000. Pr zez membranę nie jer* w etanie jest dtó*1' wać ^ białko, ani ogromne łańcuchy PEGu, Łatwo opuszcza »,rze i st woreczel dializacyjny woda i Inne składniki nlakocząsteczkowe.
I liaton1ia ocl? zai-ówno zatężania, jak i oczyszczania białka oraz wymiany I Zów należy uznać wytrącanie białka („przetrącanie") za pomocą stęź*>-bi'f°r0 ztworu siarczanu amonu. Osad białkowy (można następnie przemyć napuścić do pożądanego stężenia w nowym buforze.
Pomiar stężenia białka
twór białka do krystalizacji ma zwykle stężenie 10-20 mg/ml. Stężenie h°lka wyznaczamy spektrofotometrycznic, najczęściej po dużym rozdeń-aia ju Zazwyczaj wykorzystuje się absorpcję tJV. jako chrornofory mogą Tżvć grupy peptydowe, lecz absorbują one w bardzo niewygodnym ultra-I fiolecie próżniowym (190 nm). Dlatego rejon ten wykorzystuje się rzadko, hoć jest on bardzo ciekawy, gdyż pozwala rozróżnić struktury a i p. Najgęściej wykorzystuje się silną absorpcję pierścieni aromatycznych trypto-fanu i tyrozyny, dla których maksimum bardzo silnej absorpcji przypada na 280 nm. Jeśli znamy liczbę reszt tryptofanu nw oraz tyrozyny nr w sekwencji białka oraz jego masę molowa M„ wówczas na podstawie absorpcji promieniowania na drodze 1 cm możemy wyznaczyć stężenie białka c*, gdyż dla wartości c = 1 mg/ml absorpcja wyniosłaby (5690 • +1280 • nr)/Mr.
Niezwykle korzystną, choć rzadką sytuację mamy w przypadku białek zawierających naturalne chrornofory grup prostetycznych, np. absorbujący w zakresie widzialnym czerwony hem.
Często do pomiaru stężenia wykorzystuje się kolorymetryczną metodę Bradford opartą na tworzeniu barwnego kompleksu białka z błękitem Co-omassie, wykazującego maksimum absorpcji przy 595 nm. Metoda Bradford wymaga wyznaczenia krzywej wzorcowej, najczęściej dla albuminy osocza wołowego ( BovineSerum Albumin, BSA).
Na pozór kryształy białek wyglądają podobnie do innych kryształów. Jednak jest coś, co różni je zasadniczo od kryształów innych substancji, w svn o-jej objętości zawierają one ogromne ilości roztworu macierzystego, w a ają ce się od 30-80%. Z tego względu lepsze może byłoby określenie: uPor2^ kowany żel lub stężony roztwór. Obecność całych „oceanów i dna ° wodnych powoduje izolację poszczególnych molekuł w krysztale ora