czy przegrzana, doprowadzanie ciepła odbywa się izobarycznie, po czym przez rozprężanie adiabatyczne i zupełne skroplenie pary dochodzi czynnik do stanu ciekłego i jako ciecz wpompowuje się go do kotła z powrotem.
Był- 132-Obitg Rankingu w układzie T-i
Rys. 133-Wykres do obliczania pracy według obiegu Rankine'a dla pary nasyconej
W obiegu Rankine’a stosunek wytworzonej pracy do ciepłu doprowadzonego do obiegu jest mniej korzystny niż w obiegu Carnota, co wynika już z porównania obydwu wykresów na rys. 130 i 131. Stosunek dwu prostokątów o tej samej podstawie zastąpiony jest w obiegu Ran-fc(ne'a stosunkiem niemal trapezu do prostokąta (rys. 130). Zresztą ina-
(2flj być nie może wobec tego, że obieg Carnota jest odwracalny, a więc 0 największej sprawności
V T
tu z?ś, przy stałej temperaturze źródła ciepła w palenisku T, doprowadza się ciepło do pary izobarycznie, a więc przy przegrzewaniu pary w prze-urzewaczu nieizotermicznie.
Sprawność obiegu Rankine’a wyrazi się stosunkiem
albowiem praca techniczna przy przemianie adiabatycznej, tzn. gdy q — 0, obliczona z równania
f = i0—i+l<
ma wartość
Ilość ciepła doprowadzona do procesu Rankin&a wynosi i, z tego jednak odzyskuje się z powrotem w postaci ciepłych skroplin o temperaturze to i entalpii i'0 — c,„ ta więc w obiegu zostaje doprowadzone ciepło 1 netto i § i'0.
Parametry pary potrzebne do wyznaczenia entalpii pary dolotowej i muszą być dokładniej określone z równania adiabaty.
Stany pary na początku i końcu rozprężania się jej w obiegu (co odpowiada punktom A i B na rys. 133) związane są równaniem adiabaty, przeto
‘ -< m 3$ _ _» , sCofj
s + "t~~so+~tT
W równaniu tym nieznana jest tylko wielkość
s — s0+
—-r: ^ l
*0
| której można obliczyć dla danego w zadaniu ciśnienia odlotowego p0 stan entalpii u wylotu z silnika
i o : Tq
gdzie za a?o podstawia się wartość obliczoną w poprzednim równaniu. Ostatecznie więc
Praca ta przedstawiona jest wykreślnie na rys. 133, a mianowicie; wielkość 1 — polem AFOCD, ciepło skroplin i'0 — polem OCE, wyraz
335