IMG295

ELLIOT ARONSON

strategię genialnie opracowaną we wcześniejszych badaniach przez Zann. i Coopera (1974) dla udokumentowania występowania dysonansu™ postacią nieprzyjemnego stanu pobudzenia. Zanna i Cooper dowie® że gdy da się badanym możność błędnego przypisania swego pobudzenia innemu źródłu niż własne zachowanie wywołujące dysonans - na przykład przegrzanemu pokojowi, placebo lub oślepiającym fluorescencyjnym świa-tłom - zmiana postawy, zwykle powiązana z redukcją dysonansu, już się nie pojawia.

Wykorzystując zmodyfikowaną wersję wcześniejszych eksperymentów z prezerwatywami, badanie Frieda i Aronsona wymagaj aby badani przygotowali i dostarczyli wypowiedzi zgodne ze swymi postawami, na> grane na taśmę wideo, ukazujące znaczenie wykorzystywania surowców wtórnych. Te wypowiedzi miały być rzekomo pokazywane różnym grupom odbiorców w ramach kampanii na rzecz zwiększenia udziału osób przebywających na terenie kampusu oraz szerszej społeczności, w programach wykorzystywania surowców wtórnych. Hipokryzja została wywołana u połowy badanych za pomocą skierowanej do nich prośby o podanie przykładów zaniedbania przez nich recyklingu w ostatnim czasie; druga połowa po prostu napisała i dostarczyła swą wypowiedź i nie była niepokojom przypomnieniem o własnym marnotrawstwie. Co więcej, połowie badanych w każdym z wariantów dano możliwość błędnego przypisani^ pobudzenia różnym czynnikom środowiskowym w obrębie laboratoryjną) inscenizacji. Konkretnie, badani byli proszeni o udzielenie odpowiedni., na pytania odnoszące się do oświetlenia sali, temperatury i poziomu hałasu i uwzględniające wpływ, jaki te właściwości otoczenia mogły na nich wywierać. (Zostało to zrobione pod pozorem skierowanej do badanych prośby f ocenę przydatności sali jako przestrzeni laboratoryjnej ~ prośby sformuławf nej tak,, by wydawała się nie związana z działaniami, w których uczestniczyli badani). Podsumowując, orędownictwo o treści zgodnej z postaw? było stałą, natomiast manipulowano uwypukleniem zachowania w przeszłości i możliwością błędnej atrybucji, otrzymując projekt o układne czynników 2x2 z następującymi wariantami: 1) hipokryzja (duże uwypuklenie), 2) hipokryzja z błędną atrybucją, 3) brak hipokryzji (małe uwypuklenie) i 4) brak hipokryzji z błędną atrybucją. Redukcja dysonansu był® mierzona poprzez kierowanie do badanych prośby o dobrowolną pomoc w. organizowaniu lokalnego recyklingu, które miało przybrać formę inic-jowama rozmów telefonicznych mających na celu uzyskiwanie poparcia dl® wykorzystywania surowców wtórnych. Wyniki tego eksperymęn|ł| dowiodą ły, że pobudzenie rzeczywiście występowało w wariancie hipokryzji. i grupy hipokryzji, którym nie dano możliwości błędnej identyfik własnego pobudzenia, godzili się na świadczenie dobrow znacznie częściej i przez dłuższy czas niż badani

Hipokryzja

„ieprzyjem

jakwspo®# dygmatu hip przy rozwiąi kiem było tii między teore dysonansu si nie przyjacii z takich spoi lat temu pr: poświęcone oraz ekspery interesującej tylko niespó kłamstw inn krzywdę od iFazio dow przekonań -osobiście od wydarzenia, wyłącznie ki Postrzegania

Chodai Pera i Fa 1 ^jernne

Wyrażaj