2906544103

87

zbliżone do wartości osiąganych we wcześniejszych badaniach

podczas pojedyhczych wysiłków o różnej intensywności Knuttgen

i Saltin 1972, Jorfeldt i wsp. 1978, Rusko i wsp. 1986, y i

wsp. 1987 Uzyskane w tej pracy dane różnią jednak się

wyraźnie od wyników badah Greena i wsp. 1983 którzy co

prawda obserwowali także wzrost tempa narastania stężenia

mleczanu w mięśniach po przekroczeniu obciążeń wysiłkowych

rzędu 60% V0 max, ale stwierdzali również proporcjonalne do

2

intensywności wysiłku zwiększenie stężenia mleczanu w mięśniach już podczas niższych obciążeń wysiłkowych, np. 3-krotny wzrost przy obciążeniu rzędu 80% obciążenia progowego.    ponadto wart podkreślić, że próg narastania

stężenia mleczanu w mięśniach w badaniach tych autorów nie był tak wyraźnie zaznaczony, jak    obecnych    badaniach.

Rozbieżności te można tłumaczyć różnicami metodologicznymi pomiędzy badaniami Greena i wsp. a badaniami własnym W badaniach Greena i wsp. obciążenie wysiłkowe zwiększano co 1 min. Czas pracy przy każdym z obciążeń mógł więc być zbyt krótki na osiągnięcie równowagi pomiędzy wytwarzaniem mleczanu a jego eliminacją z komórek. Ponadto autorzy ci prowadzili badania u osób nie trenujących, a z porównania indywidualnego przebiegu zmian stężenia mleczanu w mięśniach podczas progresywnego wysiłku w badaniach niniejszej pracy Ryc.8) wynika, że badani wytrenowani wytrzymałościowo nie wykazują wzrostu stężenia mleczanu w mięśniach podczas obciążeń submaksymalnych o niewielkiej i umiarkowanej intensywności, niższych niż progowe, natomiast może on występować u osób niewytrenowanych. Dla potwierdzenia zależności wzorca akumulacji mleczanu w mięśniach od stanu wytrenowania badanych można przytoczyć przykład    badanego    nr 4    yc.85,

charakteryzującego się najniższą wydolnością w grupie.