tylko w łych przypadkach, gdy rzeka albo w swym stanie naturalny,^ ^ d/Kjki regulacji płynie korytem /wartym (np. Odra).
Zasilanie rzek stosuje się również do celów uzyskania energii. Zbiorniki mą służyć też do ujęcia nadmiaru wielkiej wody i zmniejszenia fali powodziowej. Mogą one uwzględniać jednocześnie wszystkie wymienione cele i wówczas ich
gospodarka wodna powinna być uzgodniona stosownie do hierarchii wymaga
J
. . gy tu jeszcze wspomnieć o przerzucaniu nadmiaru wody z jednej rzeki Vl’ni|iej* nP' P°Przcz pompowanie (jak np. z Wołgi do r/.. Moskwy) za J0 ° 7zbiornika położonego nu pograniczu zlewni (np. z rz. Peczory do
luh odpowiedniego spiętrzenia i kanałów (np. z rz. Kongo dla nawad-Sahary).
Budowa kanałów bywa stosowana w celu przedłużenia drogi wodnej natu-infj do miejscowości leżącej opodal niej (np. połączenie Gliwic z drogą kIiiii Odry - rys. 9.5), połączenia dwóch istniejących dróg wodnych drogi wodnej Wisły z drogą wodną Noteci lub kanał Dniepr-Bug — J 9,6) lub obejścia niedogodnego dla żeglugi odcinka rzeki (np. ujścia Du-„jju do Morza Czarnego lub meandrów Renu) — rys. 9.7.
Kanały służące tylko do żeglugi nie posiadają zwykle spadku zwierciadła wody. Spadki terenu pokonywane są za pomocą śluz komorowych, w których 0ild podnoszone są 1 jednego poziomu na drugi poprzez napełnianie wodą odpowiednich komór, mieszczących statki.