PPi ...ourm statku a lądem umieszcza sie . „,y lądu jest podparty na stałej podporze 2a rUcł,°i>iy ^^ubowego. a od strony wody - na podporze umo^^ici^N, I— pf,mo«u do po/iomu pokładu. W warunkach ponów bałi^^cj ^ | V M uha się od —0.8 do +0.6 m. ^ich
Na rys 10 8 przedstawiony jest schemat terminalu pro sc iu. gdzie wybudowanych zostało w ostatnich latachHHii promów pasażersko-samochodowych i kolejowych.
Rys. 11.1. Kolej z zębnicą drabinkową
Możliwości trakcyjne kolei ograniczają zakres ich zastosowania w terenach oórskićh i wszędzie tam, gdzie występuje konieczność pokonywania znacznych ńsżnic wysokości. Ciągniki adhezyjne muszą tam być zamieniane na zębate lub eiągnice linowe. Przekazanie ciężaru taboru na podtorze, a także jego prowadzenie n planie, odbywa się z zastosowaniem mru kolejowego, a zapewnienie wymaganej M dużych wzniesieniach dużej siły pociągowej odbywa się dzięki zastosowaniu kół zębatych współpracujących z nieruchomą zęłmicą drabinkową umieszczoną w osi toru (rys. 11.1) lub umieszczonych tam, porusza-| jących się lin ciągnących. Tak urządzone koleje nazywamy odpowiednio naziemnymi kolejami zębatymi lub linowymi, w odróżnieniu od napowietrznych kolei wiszących lub kolei linowych, których tabor znajduje się poniżej toru, po którym się porusza.
Kiedy torem jest odpowiednio podparta lina nośna, mamy do czynienia z koleją linową.
Linowy tor nośny może być ruchomy lub stały. W kolejach linowych o ruchomym lorze nośnym lina nośna porusza się ruchem okrężnym razem z przymocowanymi do niej wagonikami, niepotrzebna jest więc w tym przypadku lina napędowa, ponieważ sama lina nośna jest zarazem napędową. W kolejach linowych o stałym torze nośnym lina nośna jest nieruchoma, a wózki wagoników toczą się po niej (rys. 11.2). Potrzebna jest wówczas oddzielna lina napędowa o ruchu okrężnym lub nawrotowym (wahadłowym), która ciągnęłaby wózki. W pierwszym przypadku kolejkę nazywamy
155