IMGE30

Wat

ko w t|»—i ataiywąyzh dia praktyki ItUreckm iwaifnkt . —ntirm który uniMalnnii się od warunkiyncych go v i«| prmktyo* ragul pootyki i stal alf repertuarem ¹ ■Pⁿ* bow podajmnwąąyrh nartfpma pnsi twórców nie uznających t lub nawet — nie uugącyrh) rafulaminu poetyckiego, który jf uuwidmai Korola tom poetyki awangardo woj w życiu literackim była grupo krakowska. koro la lora konwencji — w przed stawionym wumaniu — była a w .1 nga rdowa szkoła poetycka.

lieo między grupa 1 szkolą joot w takim ąjpciu intuicyj-O zjawisku grupy literackiej mokną mówić, gdy ag w danym —pola pisarzy przynojmniej Dtetfpa Jąas warunki, bospośrsdnla styczność społeczna intędzy uczestnikami. mają• -! mniej lub bardziej wyraziste uzewnętrznienia organizacyjne, wspólnota przedsiębranych dzmłnń literar-tpoi nota lakozen 1 środków oraz pokrewieństwo <1 niezgoda 1 na określone tradycje, wzajemne oddziaływanie uczestników 1 poczucie wzajemnego uzalezme-ma Grupa wymaga samookreslenia jako grupa — zarówns w mmmmm pozytywnym (przez sformułowanie własnych celów « metod poatf pnwms ). jak 1 w sanie negatywnym (przez nu-antagonizmu wobec określonych zjawi.ik). Spośród iych tylko jeden jest warunkiem konie< ■ nym (i za* dostatecznymi dla powstania szkoły — widoczne pokre-blerackich realizacji szeregu autorów dzia łających czasie Fakt przynależenia do szkoły jest niezależny wchodząc y w jej skład definiują swoją jako sytuację przynależności do szkoły Może to byt •akt całkowicie obiektywny w stosu nim do przekonań ucze-•tzukow szkoły Grupa literacka istnieje o tyle. o Ue występuje «r aMj -samopoczucie zbiorowe^-, które stanowi wypadkową subiektywnych świadomości jej członków, pojmąjących w okre-role w całokształcie zespołowych p rzednę* łkała istnieje niezależnie od togo. czy tom takiej świadomości. Istnieje ona także nie* ad zachodzenia czy tez niezachodze ma faktyczną M uczestnikami O występowaniu ąali historyka literatury wyłącznie iwisiWs wigs — konkretnie    stwierdżalne poda

■śądsy dokonaniami literat kimi różnych pisarzy —

w dujących się określić granicach czasowych- Bą to podobień-■twa motywów tomatycsnych, ujęć językowych i kompozycyjnych, u kształtowa n wsrsyfUtscyjnych itp. Trzeba przy tym — rzecz jasna — wyeliminować zbieżności przypadkowe, pozostawiając w polu uwagi te jedynie, których powtarzalność i częstotliwość mogą dowodzić istnienia jakiejś normy warunkującej ich występowanie. A zatem zbieżności, których źródłem jest istnienie pewnych standardów stylistycznych, kompozycyjnych czy tematycznych, nadających jednolite piętno rozmaitym realizacjom literackim Uporządkowany zespół takich standardów stwarza określoną konwencję poetycką. Uporządkowany. to znaczy taki. w którym występują mniej więcej ustabilizowane korelacje pomiędzy poszczególnymi standardami. Korelacje owe są prawdopodobnie uchwytne na drodze statystycznej analizy zauważonych podobieństw i zbieżności w ramach danego szeregu tekstów. Schematy i wzorce pozostające w najbardziej ścisłych korelacjach stanowią niejako centrum konwencji, ośrodek decydujący o jej tożsamości. Rozkładają się wokół niego strefy współzależności coraz bardziej rozluźnionych, a najwyższy stopień owego rozluźnienia charakteryzuje peryferyjne rejony konwencji, w których krzyżuje się ona i przenika c innymi konwencjami. Struktura konwencji poetyckiej jest w tym względzie odpowiednikiem struktury szkoły poetyckiej, mającej również taki strefowy charakter. Podobnie jak dana konwencja przerasta na swoich peryferiach w inne konwencje, tworząc wespół z nimi swoiste „iloczyny", tak szkoła - - w obszarze życia literackiego — nie jest bynajmniej układem wyraziście odgraniczonym od innych szkól, lecz raczej polem, które swoimi krańcami nakłada się na inne pola. Różni to szkołę od grupy, która stanowi komórkę żyda literackiego o granicach dojących się jednoznacznie zidentyfikować.

Nie jest naszym celem ani opis awangardowej konwencji poetyckiej ani też przedstawienie zasięgu równoważnej jej — szkoły poetyckiej⁹. Podjąć taką próbę znaczyłoby pokusić się