IMGi44

U dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym może wystąpić zespół lęku uogólnionego, który charakteryzuje się ciągłym fizjologicznym wzbudzeniem, spowodowanym stale przeżywanym niepokojem, jednak bez pierwotnych zespołów objawowych w postaci fobii, napadów paniki, obsesji czy czynności natrętnych. W rozpoznaniu kładzie się nacisk na stopień napięcia mięśni, wrażliwość i nadmierne wzbudzenie autonomicznego układu nerwowego⁹⁸.

Zespół uogólnionego lęku wiąże się z nadmiernym i nierealistycznym lękiem, który występuje minimum 6 miesięcy przez większość dni, jest odczuwany jako trudny do opanowania i wiąże się z występowaniem symptomów fizycznych np. niepokój, drażliwość, brak koncentracji uwagi, napięcie mięśniowe, problemy ze snem⁹⁹.

Kolejnym rodzajem lęku u dzieci jest fobia szkolna lub przedszkolna, która polega na unikaniu szkoły, przedszkola, a przyczyna tkwi w rozłące z rodzicami lub bliskimi. Wiele dzieci cierpiących na tego typu fobię dobrze funkcjonuje w szkole czy przedszkolu, mimo że doświadczają silnego strachu.

Fobie szkolne stanowią jedne z najczęstszych i najbardziej problematycznych lęków dziecięcych, są powodem niepokojów dzieci i rodziców. Gdy w okresie dzieciństwa występują tego typu fobie, wówczas w okresie dorastania i dorosłości pojawiają się różnorodne trudności w pracy, samorealizacji¹⁰⁰.

Charakterystyczne objawy lęków dziecięcych Objawy somatyczne to suchość jamy ustnej, nadmierne ślinienie się. biegunki, przyspieszenie oddechu, akcji serca, zaczerwienienie lub blednięcie. rozszerzenie źrenic, wzmożona lub obniżona aktywność.

⁹⁸    R. Meyer, Psychopatologia, GWP, Gdańsk 2003. s. 315—319.

⁹⁹    P. Kendiill, Zaburzenia okresu dzieciitstwa i adoiescencji, GWP. Gdańsk 2004, s. 99-104.

¹⁰⁰    M.E.P. Scligman. E.F. Walker. D.L. Rosenhan. Psychopatologia, Zysk i Spółka. Poznań 2003, s. 333-339.

102