koordynacji u dziecka, jeżeli nie całkowicie, to przynajmniej częściowo. Może się okazać, że dziecko ma dyspraksję, deficyty w percepcji dotyku, przetrwałe lub prymitywne podstawowe odruchy, niskie napięcie mięśniowe, kłopoty z równowagą lub inne problemy powodujące dysfunkcję SI.
Jeżeli poprzestaniemy na wierze, że „dziecko z tego wyrośnie” i nie postaramy się o badanie, stwierdzenie deficytów i zastosowanie terapii, popełnimy ogromny błąd.
Terapia SI dobrze się sprawdza w odniesieniu do wielu dzieci. Chociaż nie znajduje zastosowania we wszystkich przypadkach, to wykazała już swoją wartość w rozwiązywaniu niektórych, jeśli nie większości, podstawowych problemów.
TERAPEUTKA PYTA: W JAKI SPOSÓB MOGĘ PRZEKONAĆ LEKARZA, ŻE DZIECKO MA DEFICYTY W ZAKRESIE SI, KTÓRE WPŁYWAJĄ NA JEGO UMIEJĘTNOŚĆ CZYTANIA I SPRAWNOŚĆ FIZYCZNĄ?
Przedstaw lekarzowi: 1) kopie badań SI; 2) kompletną, dokładną ocenę SI, wyjaśniającą dysfunkcje SI i ich wpływ na umiejętność czytania i fizyczne deficyty tego dziecka; 3) jeżeli to możliwe, uzasadnij swoje stwierdzenia za pomocą więcej niż jednej obserwacji klinicznej czy testu. Bądź rozważna i dokładna.
Jeżeli terapia kilkorga dzieci zakończy się powodzeniem i ich deficyty ulegną zmniejszeniu, co z kolei wpłynie na poprawę ich umiejętności szkolnych, poprawi ich sprawność fizyczną i sferę emocjonalną, to rodzice, nauczyciele, psycholodzy i lekarze zauważą i uznają sukcesy dzieci.
SKĄD WIADOMO, ŻE SI JEST NAUKOWO UZASADNIONE? SKĄD WIADOMO, ŻE MA WARTOŚĆ?
Dr A. Jean Ayres poświęciła ponad trzydzieści lat na studiowanie teorii naukowych i badań znanych uczonych. Zastosowała tę wiedzę we własnych, rozległych i długotrwałych badaniach. Do badań tych, z zastosowaniem grup eksperymentalnych i kontrolnych, stopniowo dołączało się coraz więcej terapeutów z całego świata. W wyniku tych badań stwierdzono, że terapia oparta na teorii i testach SI, z użyciem technik SI, jest wartościowa.
W JAKI SPOSÓB PRACA NAD WCZEŚNIEJSZYMI ROZWOJOWO UKŁADAMI ZMYSŁÓW WPŁYWA NA WYŻSZE SYSTEMY - SŁUCHOWY I WZROKOWY?
Deficyty w podstawowych systemach zmysłów (dotykowym i przedsionkowym) oraz w innych mechanizmach mózgowych z całą pewnością
118